Nie ma życia bez czynności. Nawet oddech jest czynnością.
Jeżeli rozważamy uczynki dotyczące wiary, to musimy je podzielić, czy ta czynność jest tylko religijną czynnością rytualną, bo tak nakazuje religia, czy jest czynnością z potrzeby serca. Religijna rytualna czynność może nie dawać wyrazu naszej wiary, jeżeli nie kieruje nami potrzeba serca.
Jeżeli daję komuś datek tylko po to, by czuć się lepiej, że jestem taka wspaniałomyślna i by inni mnie podziwiali, to ten datek nie jest z potrzeby serca.
Jeżeli chodzę do Kościoła, by czuć się usprawiedliwiona i by inni mnie wiedzieli - jaka jestem wierząca, to nie jest to z potrzeby wiary.
Takich przykładów można by tu napisać dużo więcej.
Tylko uczynek wynikający z wiary - jest jej owocem.
Uczynek, to nasze wybory, to nasze decyzje, to nasze życie.
Owoc wiary możemy wykazywać w każdym aspekcie naszego życia. Będąc dobrą żoną, mężem, matką, ojcem, sąsiadem, kolegą itd.
Jeżeli w naszych sercach będzie królowała miłość, to nasze uczynki będą zawsze piękne.

Milosc sama nie zakroluje w sercu jesli nie jest uczynkiem.
Milosc to nie myslenie, tylko czyny, i nie czyny jakies ekstra, czy specjalne, tylko wszystkie codzienne.
Jesli robisz cokolwiek, to trzeba to robic tak by bylo wiara i miloscia, a nie samymi marzeniami o Bogu i milosci, czy rozmyslaniu o pomocy innym, bo rozmyslanie i wzdychanie tez nie jest czynem.
jak widzisz kogos potrzebujacego to ta pomoc jest potrzebna w tej wlasnie chwili a nie pozniej jak zalatwisz swoje sprawy, bo pozniej bedzie za pozno na cokolwiek.

Kazda codzienna decyzja ktora moze byc krzywdzaca dla kogokolwiek swiadczy o braku milosci blizniego, i milosci do Boga. Jezus powiedzial, "cokolwiek uczyniliscie tym najmniejszym mniescie uczynili", wiec cokolwiek zlego uczynimy komus to uczynilismy to samemu Bogu i czego nie uczynilismy jednemu z tych najmniejszych (potrzebujacych pomocy) nie uczynilismy tego Bogu.
Wiara to nie jest samo wyznanie, chodzenie do kosciola, czy myslenie o Bogu tylko kazdy nawet najdrobniejszy krok w naszym zyciu, kazdy czyn i gest.
Modlitwa tez jest czynnoscia.

Nie kupuję tej "potrzeby serca". Miłość często robi to, czego nie chciałaby robić.

To zależy jaką miłość to serce reprezentuje.
Miłość Boża jest święta i idealna.
W tej miłości mamy wzrastać.
List do Koryntian, B.W.
13:1Choćbym mówił językami ludzkimi i anielskimi, a miłości bym nie miał, byłbym miedzią dźwięczącą lub cymbałem brzmiącym.
13:2I choćbym miał dar prorokowania, i znał wszystkie tajemnice, i posiadał całą wiedzę, i choćbym miał pełnię wiary, tak żebym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym.
13:3I choćbym rozdał całe mienie swoje, i choćbym ciało swoje wydał na spalenie, a miłości bym nie miał, nic mi to nie pomoże.
13:4Miłość jest cierpliwa, miłość jest dobrotliwa, nie zazdrości, miłość nie jest chełpliwa, nie nadyma się,
13:5Nie postępuje nieprzystojnie, nie szuka swego, nie unosi się, nie myśli nic złego,
13:6Nie raduje się z niesprawiedliwości, ale się raduje z prawdy;
13:7Wszystko zakrywa, wszystkiemu wierzy, wszystkiego się spodziewa, wszystko znosi.
13:8Miłość nigdy nie ustaje; bo jeśli są proroctwa, przeminą; jeśli języki, ustaną, jeśli wiedza, wniwecz się obróci.

Nie piszę o miłości robiącej źle - tylko - właśnie zgodnie z miłością - to czego serce nie chciałoby robić.
To nie ma być "potrzeba serca" (bo to oznacza coś, na co mam ochotę) tylko coś, co dyktuje miłość właśnie.

Nie piszemy o żądzach, ale o czynnej miłości w wierze.

Wybrana, cofnij się trochę i racz odpowiedzieć na tego posta.

Jezus jet chlebem, który zstąpił z nieba. Jest żywym pokarmem.
Dlatego mówił - to jest ciało moje, to jest krew moja.
Obrazowo przedstawił siebie jako pokarm. Jest to pokarm duchowy a nie pokarm dla ciała.
Jeść ciało Jezusa, to znaczy, że Jezus Chrystus jest pokarmem, który daje nam życie - życie duchowe. To nie nasze ciało ma się karmić, ale nasza dusza ma spożywać to pożywienie.
Tym ciałem jest wiara - cały Jezus, który zstąpił z nieba, aby nikt nie był głodny, bo ten pokarm trwa na wieki i daje życie na wieki.
Ciało fizyczne umrze, ale my nakarmieni wiecznym pokarmem - będziemy żyć na wieki.
Czy ty myślisz, że Jezus myślał o zjadaniu fizycznego upieczonego chleba, który człowiek biologicznie trawi i wydala?
Tak jak samarytance przy studni Jakuba powiedział - że może jej dać wody żywej po wypiciu której już nigdy nie będzie pragnęła. Powiedział, że on jest wodą żywą. Czy pijąc wodę - pijesz Jezusa?
W naszej wierze dużo jest obrazów i symbolów.
Jezus jest lwem z pokolenia Judy.
Chleb również jest symbolem Jezusa Chrystusa, bo chleb jest naszym podstawowym pożywieniem dla ciała - by ciało mogło żyć.
Jezus Chrystus jest podstawowym dla nas pożywieniem - dla naszej duszy, by mogła żyć wiecznie mimo śmierci fizycznej ciała.
Ten pokarm trwa w nas wiecznie.

Prosiłem, abyś odpowiedziała na mojego posta, a nie dała powtórkę ze swoich "wykładów".

Myślę, że to była czytelna odpowiedź - czytaj ze zrozumieniem.

Nie, to było powtarzanie kolejny raz tego, co już wrzucałaś na forum. Ja zaś proszę o odpowiedź na to, co napisałem, a nie kolejną powtórkę z Twojej twórczości.

Symbol nie wyklucza. Symbol odzwierciedla - przedstawia.
Jeżeli Jezus Chrystus mówi, że jest chlebem z nieba - prawdziwym pokarmem - to znaczy, że nim jest.
Jeżeli Jezus mówi, że jest wodą żywą - to znaczy, ze nią jest.
Jeżeli Jezus mówi, że jest światłością światła - to znaczy, że nią jest.
Jeżeli Jezus mówi, że jest pasterzem - to znaczy, że nim jest.
Jest wszystkim - bo jest Bogiem.
Chyba tego nie podważasz? chyba nie podważasz, że Jezus jest Lwem z pokolenia Judy.
Czy ci tak trudno zrozumieć, że za pomocą symboli właśnie Jezus nauczał.
Czy tak ci trudno przyjąć i zaakceptować z wiarą te symbole? a może chcesz powiedzieć, że są kłamstwem i nie odzwierciedlają prawdy.
Wszystkie nauki Jezusa Chrystusa zawierały symbole, obrazy, alegorie, przypowieści. A może dla ciebie nie są prawdziwe, bo nie zawierają prawdy.
Wszystkie symbole jakimi nauczał Jezus Chrystus przedstawiają prawdę.
Nierozumni jednak i tak nie są wstanie ich zrozumieć, albo nie chcą zrozumieć.

No dobrze...to w końcu co wg ciebie jest tym symbolem Jezusa: chleb czy wiara...bo przecież piszesz, że
Jeżeli Jezus Chrystus mówi, że jest chlebem z nieba - prawdziwym pokarmem - to znaczy, że nim jest. ?? No to może wskaż miejsce gdzie Jezus mówi, że jest wiarą...co ?

Sama sobie zaprzeczasz. Wcześniej pisałaś tak:

Albo coś jest prawdziwe, albo jest symbolem. Nie da się aby jednocześnie było czymś i symbolem tego czegoś.

I odpowiedz na to, co pominęłaś:


Nadal nie ma tam nauki, że Ciałem i Krwią Chrystusa, które mamy spożywać, jest wiara. Za to ciągle w Biblii jak wół stoi, że Zbawiciel powiedział "to jest moje Ciało" o chlebie, a o winie "to jest moja Krew Przymierza". Mam nadzieję, że znasz te fragmenty?


Hm... Chrystus powiedział "to jest", a nie "to symbolizuje", więc Apostołowie spożyli prawdziwe Ciało i Krew Chrystusa.