Napisałem "sfera duchowa", bo umysł czy świadomość wg mnie nie są bytem materialnym - podobnie jak myśli.

Zatem skoro duch jest kompletny, bo pochodzi od Stwóry, który nie popełnia błędów, to dlaczego duchy(aniołowie) popełniły "bledy"... ?

Biblia nam o tym nie mówi tylko podaje fakty.
Widocznie Bóg uznał, że nie jest to dla nas potrzebna informacja.

A tym masz może jakaś "teorię" na ten temat?

Gregor:Biblia nam o tym nie mówi tylko podaje fakty.
Widocznie Bóg uznał, że nie jest to dla nas potrzebna informacja.
sachcim:Sorrki Gregor za tą uwagę pod twoim adresem ale jak widzę tego typu "świadkową"(śJ) regułkę, to się zastanawiam nad sensem rozmowy z taką osobą...(wiem, że Świadkiem nie jesteś ale posługujesz się tym samym kryterium co oni więc...wybacz )

No cóż...ja nie znalazłem ani zdania w Biblii, które ograniczało by mnie tylko do tego co jest w niej napisane, a że nikt z przełożonych Kościoła mi też nie zabronił myśleć nt spraw duchowych, to mam "teorię" na ten temat...

To nie regułka wg ŚJ, tylko posłuszeństwo Słowu Bożemu i pragmatyzm.
Świat duchowy jest dla nas niedostępny - nie mamy w niego wglądu, i dlatego to co podaje Bóg w swoim Piśmie jest niezbędne, a zarazem wystarczające dla poznania i wiary.

Skoro nie masz wglądu w świat duchowy, to na jakiej podstawie wiesz, że dzieci nie potrzebują chrztu skoro rodzą się z grzeszną naturą, a wg Biblii ci którzy są w ciele, Bogu podobać się nie mogą...

Nie mamy wglądu sami z siebie.
Możemy wiedzieć tylko tyle ile Bóg na objawi i na tym mamy się skupić.
Właśnie to jest wspaniałe w Biblii, ze nie jest ona tylko spisaną literą.
Ma swoją żywą, duchową głębię, którą odsłania przed nami Duch Św.

Być w ciele, to z kontekstu wynika, że to życie wg ludzkich/światowych pożądliwości, uleganie im i stawanie się ich niewolnikiem - tacy ludzie nie podobają się Bogu.
Dzieci nie mają z tym nic wspólnego - ale nie wracajmy już proszę do kwestii chrztu.
Ty masz swoje zdanie, a ja swoje.

To co z ta teorią błędów aniołów?

Zatem skoro duch jest kompletny, bo pochodzi od Stwóry, który nie popełnia błędów, to dlaczego duchy(aniołowie) popełniły "bledy"... ?

Zadałeś pytanie:
Ty stwierdziłeś, że masz na to swoją "teorię".

No tak...dostałeś już

Być w ciele, to z kontekstu wynika, że to życie wg ludzkich/światowych pożądliwości, uleganie im i stawanie się ich niewolnikiem - tacy ludzie nie podobają się Bogu.
Dzieci nie mają z tym nic wspólnego

Poobserwuj troche małe dzieci Gregorze. Nawet te najmniejsze, nie potrafią jeszcze mówić, ale potrafią zazdrośnie strzec swoich drogocennych skarbow w piaskownicy. Kto ich tego nauczył i skąd się to bierze?

Myślę, że wiesz dokładnie.
Rodzimy się z taką naturą - nie trzeba nas uczyć to tkwi w nas. Mamy właśnie takie skażone duchowe 'DNA' i tylko Bóg może je naprawić w Jezusie Chrystusie.

ak ty rozumiesz konkretnie te słowa w twoim tekście o naprawie naszego duchowego "DNA" w Jezusie Chrystusie...

Być w ciele, to z kontekstu wynika, że to życie wg ludzkich/światowych pożądliwości, uleganie im i stawanie się ich niewolnikiem - tacy ludzie nie podobają się Bogu.
Dzieci nie mają z tym nic wspólnego

Kto mi przypomni grzechy, jakie popełniłem w niemowlęctwie?
Wobec Ciebie wolny od grzechu nie jest nikt,
nawet dziecko, które zaledwie jeden dzień przeżyło na
ziemi. Kto więc mi przypomni? Może każde z tych maleń-
kich dzieci, w których dostrzegam to, czego o samym sobie
nie pamiętam?
Czym grzeszyłem wówczas? Czy tym, że płacząc wyrywałem
się do karmiącej mnie piersi? Gdybym dziś tak
łakomie się rwał już nie do piersi, lecz do pokarmu stosownego
dla moich lat, wyśmiano by mnie i udzielono mi
słusznej nagany. Postępowałem więc w sposób zasługują-
cy na naganę. Ale ponieważ nie byłem zdolny do jej zrozumienia,
ani zwyczaj, ani prawo nie pozwalały jej udzielać.
Takich cech wyzbywamy się z upływem lat. A nigdy
nie widziałem, żeby rozsądny człowiek, robiąc porządki,
wyrzucał rzeczy cenne. Więc i wtedy postępowanie takie
nie było dobre — to wymuszanie płaczem nawet rzeczy
szkodliwych, złoszczenie się tak zażarte na ludzi wolnych,
że nie chcą być niewolnikami, na dorosłych, na własnych
rodziców i innych ludzi rozumnych, że nie są posłuszni na
każde skinienie. Gorzej jeszcze — te próby, w miarę dziecięcych
sił, bicia dorosłych za to, że nie spełniają rozkazów,
wtedy gdy ich spełnienie przyniosłoby dziecku szkodę.
Niewinność niemowląt polega na słabości ciała, a nie
na niewinności duszy. Na własne oczy widziałem zazdrość
małego dziecka: jeszcze nie umiało mówić, a pobladłe ze
złości spoglądało wrogo na swego mlecznego brata.
Przecież wszyscy o tym wiedzą! Matki i piastunki powiadają,
że potrafią stłumić takie wady. Jakim sposobem —
nie wiem. Ale czy można by upatrywać przejaw niewinno-
ści w tym, że wobec obfitego i aż nadmiernego źródła mleka
nie znosi się obok siebie innej istoty, także w najwyż-
szym stopniu potrzebującej opieki i żywiącej się tylko
tym jednym pokarmem? Traktujemy te rzeczy lekko nie
dlatego, jakoby chodziło o sprawy nieistotne, błahe, lecz
dlatego, że się z nich wyrasta. Nie są to rzeczy błahe. Trudno
jest na takie zjawiska patrzeć spokojnie wtedy, gdy
się przejawiają u kogokolwiek, kto już nie jest dzieckiem.
O Panie Boże mój, to Ty mi dałeś jako dziecku życie
i ciało. Ty obdarzyłeś ciało zmysłami, wyposażyłeś je w
członki i nadałeś mu właściwe proporcje. I wszczepiłeś w
to ciało instynkty służące jego sprawności i bezpieczeń-
stwu. Każesz mi za to chwalić i wielbić Cię, i pieśnią sławić
imię Twe, najwyższy Panie. Choćbyś niczego więcej
ponad to nie uczynił, już byłbyś Bogiem wszechmocnym.
i dobrym. Nikt bowiem inny nie mógłby tego dokonać, Ty
jeden tylko, od którego pochodzi wszelka miara, o Najpiękniejszy,
który kształtujesz wszystko i prawem swoim
wszystko porządkujesz.
Ten w moim życiu okres, którego nie pamiętam i o któ-
rym muszę dowiadywać się od innych, jak też opierać się
na obserwacji niemowląt — co zresztą daje wiedzę dosyć
pewną — z przykrością doliczam do czasu, jaki przeżyłem
w tym świecie doczesnym. Pod względem gęstości mroku
zapomnienia okres ten jest równy poprzedniemu, przebytemu
w łonie matki. Skoro zaś w nieprawości zostałem poczęty
i w grzechach nosiła mnie w łonie matka 6
, to gdzież,
Boże mój, gdzie i kiedy ja, Twój sługa, byłem niewinny?