Też tak sądzę.
W Niebie również się szkolimy i rozwijamy, po to, by zdobywać wyższe poziomy naszego ducha. W Niebie jest wiele komnat i wiele mieszkań. Proces wzrostu duchowego tam również trwa. Katolicy nazywają ten proces czyścem. Niebo nie jest martwe, tam się żyje, uczy, odpracowuje braki, zdobywa doświadczenia. Nie wszyscy są gotowi, na pełne spotkanie z Bogiem.

Owszem, Niebo jest miejscem doskonalenia się. Ciągłego i nieskończonego, ponieważ polega przede wszystkim na poznawaniu Boga.
ALe nie ma to najmniejszego związku z Czyśćcem. Czyściec jest procesem, który przeprowadza nas od stanu niedoskonałości w którym umieramy do stanu doskonałości niezbędnego, żeby w ogóle być w stanie przebywać ze Świętym Bogiem.

Przykro mi, że nie wierzysz temu, co - jak zacytowałem - jest w tekście Pisma. Kolejny raz udowodniłaś, że nie wierzysz Słowu.
Czemu kłamiesz? Nic takiego nie napisałem.

Już tak dalece brak Ci argumentów i tak daleko zaszłaś w fałszywych oskarżeniach, ze musisz mi przypisywać coś, czego nie powiedziałem?

Jaką "prawdę"?
Jezus przyszedł dać świadectwo PRAWDZIE, a nie wierze. Owszem, ale bez związku z tematem.

Podsumowując Twoją wypowiedź: najpierw polemika z tym, czego nie napisałem (po kłamliwym przypisaniu mi swoich słów), a następnie ogólne stwierdzenie nie na temat (żeby wyglądało, że masz jakiś argument).
Żałosne.

Oczywiście. Co to ma niby wspólnego z trwałością CIała CHrystusa?
Nie odróżniasz podstawowych kategorii, Gregor. Albo udajesz, że nie rozróżniasz trwania Obecności Ciała od Ciała.
A wszystko po to, by jakoś zaprzeczyć prostym słowom Pisma.

Jezus przyszedł na świat, by wydać świadectwo wiary. To, że to świadectwo jest prawdą daną od Boga, to każdy wierzący wie.
Wydał świadectwo wiary jak mamy żyć, jaki jest Bóg, jakie jest Królestwo Boże, jakie przykazania mamy przestrzegać.
Nauczał drogę Ewangelii zbawienia i był jej pierwowzorem. Nauczał, że tylko droga Ewangelii jest drogą do naszego Ojca w Niebie.

To że wiary można nauczyć, to tylko potoczne mniemanie wielu ludzi. Natomiast wiary można dać przykład, czy on będzie lekcją dla kogoś, to już nie koniecznie. Wiary też nie da się nauczyć, czyli wykuć na blachę. Więc i kogoś jej nauczyć. Wiarę trzeba ciągle budować i umacniać samemu, więc najpierw trzeba tego chcieć. Tu przykłady z wiary innych, są tylko pomocne w budowaniu swej wiary.
Dzieje się tak dlatego, że wiara to efekt końcowy naszej postawy. Uczenie się jej, budowanie, to droga do niej. Bo sama wiara przechodzi mnóstwo prób, w postaci zawierzenia czemuś, co nam szkodzi, zamiast pomagać. Wiara ma być ponad te szkody i dobrze też, by była ponad pomocne zagadnienia. Bo nie zawsze taka sama postawa, daje takie same pozytywne wyniki.
To tak dla porządku w tym etapie rozważań.

Ty dajesz świadectwo wiary. Świadectwo wiary dawali rabinowie, zgodnie z wykładnią szkół rabinicznych. Świadectwo wiary dają śJ, mahometanie, prawosławni, luteranie.... Świadectwa wiary są ze sobą sprzeczne, więc umiejscawiasz Jezusa jako jakiegoś nauczyciela dzielącego się swoją wiarą. Jeden z wielu głoszących swoją prawdę. Tymczasem On sam siebie określił, że jest Prawdą. Oznacza to, że są świadectwa prawdy i fałszu. Potrzeba się w tym odnaleźć. Tymczasem On nauczał prawdy, czyli wiedział jak wyglądają fakty dotyczące Boga i stworzeń. Nadał nowy sens Bożej wszechmocy.

We wszystkich religiach ofiara jest środkiem łączności między człowiekiem a Bogiem, poprzez ukorzenie się, uniżenie się człowieka. Tymczasem Paweł tę relację odwraca. Środkiem łączności nie jest już uniżenie człowieka lecz uniżenie Boga. To sam Bóg przyjmuje rolę ofiary za grzechy. To nadaje nowy sens Bożej wszechmocy, ale byłaś niedouczona katoliczką, więc wymyśliłaś sobie Boga innych religii; od pogańskich aż do ST. Podałaś nam fałszywkę, że KK naucza o surowym i pogańskim czy starotestamentalnym Bogu. Może to sprawa wychowania, bo archetypem jest ojciec. Problem znów wraca do ciebie. Dziś brniesz dalej budując chochoły i przedstawiasz to jako prawdziwe świadectwo o Bogu.

W religiach ofiara rodzi się jako ożywienie, wzmacnianie bóstwa przez uniżenie się człowieka w składnej ofierze (bałaś się jako katoliczka takiego Boga, ale to był fałszywy obraz; projektujesz to jednak na katolicyzm a nie widzisz swoich urazów i niedouczenia). W Pawłowej teologii ofiary przez ciało i krew Chrystusa, złożonej w ofierze przekazywane jest życie Boże. Jednak to nie życie ludzkie jest przekazywane Bogu, lecz Boże człowiekowi. Dzięki łasce następuje naprawa ludzkiej natury. To jednak wymaga współpracy z łaską w określony sposób. Tego naucza KK.

Co to jest "świadectwo wiary jak mamy żyć"? Co niby taka zbitka ma znaczyć?
To ufryzowany, ale bełkot (w sensie definicji Bocheńskiego "Mowa ludzka pozbawiona sensu." http://100-zabobonow.blogspot.com/2008/04/belkot.html )
To prędzej. Ale to zupełnie inna teza, niż bronisz.
I kolejny raz paplasz. Doskonale wiadomo, że nauczał drogi Ewangelii, ale to nie jest żaden argument na tezę, jaką usiłujesz udowodnić.

Tak się zastanawiam, czy mówisz nie bo nie, czy faktycznie nie.
Zaprzeczasz do samego zaprzeczenia.

" Trzeba iść drogą Ewangelii Jezusa Chrystusa i dojrzeć"

medice, cura te ipsum
I znów paplanie zamiast konkretów...

No skoro wierzysz, że spożywasz ciało Chrystusa, który trwa na wieki to znaczy, że Jego ciało jest obecne cały czas i nic nie ma na nie wpływu.
Tymczasem jego obecność jest uzależniona od trwania postaci eucharystycznych. Gdy opłatek ulegnie degradacji np. w Twoim żołądku to Jezus eucharystyczny/jego obecność znika (KKK 1377).

Co się robi np. z ukruszonym konsekrowanym komunikantem?
Wszak w każdej cząstce zawiera się cały Jezus (ciało, krew, dusza, boskość).
Trzeba np. rozpuścić komunikant w wodzie i wtedy Jezus eucharystyczny się ulatnia/znika.
A więc z pewnością nie trwa na wieki.

Barney to nie ma nic wspólnego z Jezusem Chrystusem, który jest w ludziach wierzących cały czas przez Ducha Św/Ducha Chrystusowego co poświadcza Biblia:
[I Jana 4.13]:Po tym poznajemy, że w nim mieszkamy,a On w nas, że z Ducha swojego nam udzielił.
Pamiętasz inne słowa Jezusa? - duch ożywia, ciało nic nie pomaga.

Pan Bóg zawsze tak samo karmi duchowo swój lud. Najpierw Izraela, a teraz Kościół.
Nic się tutaj nie zmieniło gdyż Pan Bóg się nie zmienia, a pokarm ten prawdziwie nasyca ducha człowieka życiem wiecznym.

Polecam Ci ten duchowy pokarm.

z chrześcijańskim pozdrowieniem

Biblia mówi, że Pan Jezus jest w wierzącym przez swojego Ducha, którym taki człowiek jest wręcz zapieczętowany i ten Duch jest stale w człowieku. To Duch Chrystusowy.
Obecność ta nie jest uzależniona od żadnych postaci eucharystycznych.

U Ciebie jest jednak inaczej - tak jak czytamy w Katechizmie i dlatego przyjmujesz eucharystię wielokrotnie.

sahcim, Pan Jezus nie ma podwójnych standardów - ma tylko jeden - ten biblijny, który różni się od katolickiego.

No nie wiem jak bardzo merss jesteś douczoną katoliczką, ale w kwestii kreowania obrazu Pana Boga przez rzymski katolicyzm najlepiej zwrócić się do oficjalnych dokumentów Twojego Kościoła.

Przywołam więc tu fragment z encykliki Ad Catholici Sacerdotii Fastigium, której autorem jest Pius XI - to jedna z ważniejszych encyklik katolickich. /pomijam niebiblijną kwestię pośrednictwa kapłana/
Cytat:
Naprawdę "kapłan stoi pomiędzy Bogiem a ludzką naturą: z nieba podaje nam dary Boga, do nieba wznosi nasze modlitwy i jedna nas z rozgniewanym Bogiem" (Św. Jan Chryzostom. Hom. 5 na Izajasza).

Kto więc merss kreował "fałszywkę" - obraz surowego, rozgniewanego Pana Boga?
Niedouczona katoliczka wybrana czy Twój Kościół?

To może rzuci Ci też światło na chyba nieuświadomiony fakt, dlaczego posiłkujecie się całym panteonem pośredników w relacji z Panem Bogiem?
pozostawiam do rozważenia

z chrześcijańskim pozdrowieniem

Duch Chrystusowy postrzega Jego ciało tak jak je widzi osoba Słowa Bożego: Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim.
Ty Gregorze widzisz ciało Chrystusa jako tylko opakowanie dla Słowa(! ! !) i dlatego wiem, że mimo iż uważasz się za wierzącego, to twoje postrzeganie nie pochodzi od tego samego Ducha...

Gregor
Pośrednictwo - Bóg nie potrzebuje pośredników by coś tworzyć, wspierać i pomagać. A jednak pośrednictwo, czy chcesz czy nie istnieje. Choćby każdy ojciec i matka, pośredniczą w najpierw zaistnieniu nowego człowieka. Potem pośrednoczą w wychowaniu, nadawaniu charakteru ducha młodego człowieka.
Tak więc pośrednictwo, to zaproszenie do współpracy ludzi przez Boga. Jeśli tak na to spojżysz, to nie będziesz miał wątpliwości co do tego, że pośrednik nie raz jest po prostu konieczny, by dana osoba utożsamiała się bardziej, skuteczniej z tym co ma przyjąć do siebie. Przyjmowanie nowego dla osoby jest wielką niewiadomą, jest czymś czego lepiej unikać. Lecz jeśli dany pośrednik przeszedł już tą drogę i przyjął to nowe. To łatwiej się przekonać do tego, że to co przyjmujemy jest realne. Taką rolę pełnią pośrednicy. Jeśli to weźmiesz pod uwagę, to nie powinieneś mieć wątpliwości co do tego, czy konieczni są pośrednicy do Boga. Każdy pośrednik ma swój jedyny i niepowtarzalny udział w tym, by przekonać nie przekonanych, do nowego dla nich daru Boga. Tak jak sam Chrystus, jest naszym pośrednikiem do Boga Ojca. Tak inni pośrednicy, mają każdy swój udział w pośrednictwie. Co ważne to to, że żaden pośrednik oprócz Chrystusa, nie jest tym kim jest Bóg. Nie powinien być tak traktowany, a tym bardziej ponad Boga. Jeśli cokolwiek na polu pośredników, wzbudza twe wątpliwości, to tylko traktowanie pośredników jako lepszych od Boga w tym co zrobili. Każdy z nich wykazał się bowiem całkowitym zaufaniem Bogu w danej kwestii.
Tu nie branie właściwej roli pośrednictwa pod uwagę i rezygnacja z ich roli, to jak wylanie dziecka z kąpielą.
Oczywiście że mnogość pośredników przytłacza i ogranicza ich nan poprzez to ich pomoc. Dlatego tylko trzymanie się jednego Kościoła, nie traktującego wybiurczo drogi do Boga. Pozwala na korzystanie z całej dostępnej palety pomocnej człowiekowi, bez ryzyka błądzenia.
Zbliżanie się do Boga, uzupełnianie siebie o prawdziwe i istniejące zagadnienia, nabieranie co do nich świadomości. To proces nieustanny i nie kończący się. Więc nic tu nie pomogą, obejścia wybieranie co strawniejszych kąsków informacji. Bo one wszystkie są równie istotne. Trzeba je przyjmować i uczyć się je bez końca przyjmować. Bo tak czy tak, zawsze na nie braną wcześniej informację pod uwagę, trafimy później, oby nie za późno było na jej spożytkowanie.
Dlatego trzeba nam ufając bezgranicznie Bogu, starać się nie zasypiać gruszek w popiele. A to już jest spore dla nas wyzwanie. Lepiej więc razem z innymi wspierać się w tym dziele, a nie tylko liczyć na siebie. No bo po prostu, Bóg nie będzie ciągle powtarzał nam to samo do znudzenia. To natomiast robią pośrednicy. To sposób na naszą upadłą naturę, która nie przyjmuje pierwszych informacji, trzeba je ciągle więc ponawiać. A z tym to każdy z nas się spotyka, że zapominamy o czymś, dopiero po przypomnieniu wracamy do tego. To nie chańba korzystać z przypominaczy, pośredników. Za to lekcewarzenie ich roli, gdy nas dopada niepamięć, to już zadatek na pychę ( ja sam ).
Czujesz to więc już we właściwym świetle?

Chciałabym się podzielić pewną refleksją.

Wczoraj oglądałam wypowiedź Księdza egzorcysty Piotra Glasa.
Mówił, że podczas egzorcyzmów pewnej kobiety zapytał szatana - jakim prawem ty przy niej jesteś, przecież ona jest praktykującą katoliczką, która przyjmuje Sakramenty.
Szatan odpowiedział, bo na tej Mszy ja widzę tylko 3 osoby wierzące.
Przypominała mi się rozmowa z moją bliską krewną, która jest bardzo aktywną katoliczką. Gdy usłyszała o czyjejś śmierci, to w jej słowach było wielkie przejęcie i przerażenie nawet, gdy umierała bardzo stara osoba.
Ja jej powiedziałam, że naszym przeznaczeniem jest drugie życie i to co najpiękniejsze spotyka nas po śmierci.
Ona mi odpowiedziała, a kto tam wie, co tam jest.
Nasuwa mi się taka refleksja, czy katolicy wierzą w zbawienie, które daje nam Jezus Chrystus przez wiarę.
Nie będziemy doskonali ale musimy pragnąć się stawać doskonalsi i wierzyć w zbawienie jako dar.
Jezus nauczał, że według wiary otrzymamy. Jak ktoś pragnie być zbawiony, jeżeli jego wiara w to nie wierzy. Cóż to za wiara, jeżeli nie ma w niej radości zbawienia i bycia dzieckiem Bożym?

O widzę po raz kolejny wybrana pochwaliła się brakiem wiedzy o katolicyzmie.
A teraz wybrana weźmie do ręki katechizm i poczyta. Tam wszystko czarno na białym stoi napisane.