Mam pytanie. Ostatnio czytałem pewną książkę Cataliny Rivas ale jest też mowa o tym w Biblii. Mianowicie mowa o tym, że powinniśmy dźwigać swój krzyż jeśli dobrze rozumiem. Z jednej strony są msze o uzdrowienie podczas których Bóg uzdrawia ludzi, widziałem też filmiki na YT ludzi którzy na ulicach uzdrawiali innych w imieniu Jezusa/modlili się o uzdrowienie a z drugiej strony mowa jest o tym że powinniśmy dźwigać swój krzyż to czy to nie stoi w pewnej sprzeczności ze sobą. Gdy jesteśmy chorzy czy powinniśmy modlić się o uzdrowienie lub skorzystać z jakiejś modlitwy nad nami czy powinniśmy potraktować chorobę jako krzyż i go pokornie dźwigać. Drugie pytanie czy Bóg chce naszego zdrowia czy chce żebyśmy dźwigali nasze krzyże. To pytanie można rozszerzyć na każdy problem naszego życia. Gdy mamy jakiś problem, z czymś nam źle to czy mamy się modlić o zmianę tego czy mamy potraktować to jako krzyż i się z tym pogodzić. Innymi słowy czy Bóg chce naszego szczęścia na ziemi czy cierpienia i dźwigania krzyża. Takie wątpliwości mi się nasunęły po tym jak oglądałem filmiki na YT ludzi którzy uzdrawiali na ulicach innych w imieniu Jezusa i po tym co ostatnio przeczytałem. Czy Jezus chciałby aby inni też mieli taką wiarę i uzdrawiali innych w Jego imieniu czy chce aby ludzie dźwigali swoje krzyże. Innymi słowy gdyby wszyscy ludzie mieli tak wielką wiarę aby być uzdrowionymi czy Bóg chciałby wszystkich uzdrowić czy chciałby jednak cierpienia ludzi i dźwigania krzyży bo ponoć nasze cierpienie ofiarowane Bogu ma wielką moc, możemy na przykład wyprosić, przyczynić się do nawrócenia innych. Moje zdanie jest takie że nasze problemy i choroby powinniśmy starać się znosić ale jednocześnie modlić się o zdrowie, usunięcie naszych problemów i zdać się na wolę Boga ale nadal to nie rozprasza wszystkich moim wątpliwości. Jakie jest wasze zdanie ?

Pewnie najlepiej prosić Boga o rozeznanie, o co mamy prosić w danej sytuacji. Weźmy tę podstawową dla nas modlitwę, czyli Ojcze nasz: mówimy "bądź wola Twoja", a zaraz potem "chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj". Można więc modlić się też o jedno i drugie.

Gdy apostołowie powiedzieli do Pana Jezusa "Panie, naucz nas modlić się", On ich nauczył. Mówmy więc tak samo. Reszta wyjdzie w praniu.

Nie stoi w sprzeczności, bo przecież mimo pomocy medycznej, mimo naszych starań, aby sobie pomóc; mimo modlitw o uzdrowienie i wreszcie uzdrowień, które się dzieją - ciągle dźwigamy różnorakie krzyże i wtedy prosimy o siłę, aby je nieść - z Bożą Pomocą.
Człowiek winien zrobić wszystko, co leży w jego mocy, aby zniwelować swoje cierpienie, bądź najlepiej - usunąć, ale kiedy to okazuje się niemożliwym, starać się je zaakceptować, czyli "bądź wola Twoja". Czyż Jezus wołał radośnie do Boga, że chce pójść na krzyż? Nie. "Ojcze jeśli możliwe, oddal ode mnie ten kielich".

Seba jeśli mogę Ci coś doradzić ,to skup się nad rozważaniem pierwszego i najważniejszego przykazania.To jest największe przesłanie Jezusa ,którego poszczególne karty ewangelii nas uczą.Kiedy już po kolei zaczniesz je poznawać ,dojdziesz też i do zrozumienia krzyża.

Nie znam odpowiedzi na to pytanie, ale podoba mi się rozumowanie, że możemy chodzić po wodzie czy uzdrawiać ludzi ja tylko uda nam się wykrzesać z siebie tyle wiary co ziarnko piasku Nie wiem też skąd wiedzieć, że dana pustynia czy cierpienie jest czymś co Bóg nam zsyła, żeby nas czegoś nauczyć i jest to nieodwołalne i mamu to pokornie przyjąć czy po to, żeby do niego krzyczeć i liczyć na to, że to naprawi. Jakoś nasuwa mi się skojarzenie, że Ojciec Pio zawsze uzdrawiał innych a dla siebie nigdy o nic nie prosił i cierpliwie znosił cierpienia, może to jakaś podpowiedź, chociaż mnie niewiele mówi...

Moim zdaniem błędem jest założenie, że zdrowie/brak cierpienia = nie dźwiganie krzyża, brak zdrowia/cierpienie = dźwiganie krzyża.

Mt 16: Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. (25) Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. (26) Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł? Albo co da człowiek w zamian za swoją duszę? (27) Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego razem z aniołami swoimi, i wtedy odda każdemu według jego postępowania.

Jezus ludzi uzdrawiał, przemieniał wodę w wino, rozmnażał jedzenie, ratował życie grzeszników. Nie obdażał ludzi chorobami, cierpieniami, mówiąc że te cierpienia mają jakąś moc.

Czasami robiąc dobrą robotę spotka nas cierpienie, którego unikanie za wszelką cenę musiałoby sprawić zejście z obranej drogi. Musimy więc taki krzyż przyjąć i iść z nim dalej, by nie zboczyć z drogi. Ale jak napisała Krysia:

obdarzał*

Moje myśli i praktyka są takie:

i) Bóg – jak każdy miłujący ojciec – nie chce, by jego dzieci cierpiały; wszak w raju nie było cierpienia i po krótkim czasie ród człowieczy miał zostać zbawiony,

ii) w każdej sytuacji należy postępować rozsądnie i robić w dobrym duchu co w ludzkiej mocy, aby cierpieniom zaradzić, aby przypadkiem nie zgrzeszyć wobec V przykazania (nie zabijaj),

iii) słyszałem z ust pewnego kaznodziei, że Jezus nie po to umarł aby nam się źle żyło ale byśmy byli szczęśliwi już w tym życiu,

iv) Jezus mówi przy którejś okazji – niestety bardzo rozsądnie – że chorych i biednych będziemy mieli do końca świata ale też dodaje, by się radować z Jego obecności,

v) przed którymś nowym rokiem biskupi wypowiedzieli się, że Kościół nie jest przeciwny zabawie, podobnie jest z majętnością i ogólnie jest dobre, by w dobry sposób dążyć do szczęścia, radości i cieszyć się życiem,

vi) nikomu też cierpienia nie można zadawać (w znaczeniu 'pracy domowej'), nawet święci, którzy prosili i przyjmowali cierpienia i niewygody dobrowolnie czynili to pod posłuszeństwem zawsze,

vii) no i wreszcie – jak rzekł Jezus – pomimo starań, na tym świecie zawsze będzie cierpienie takie, czy inne → jeśli w żaden sposób nie daje rady go zniwelować → wówczas faktycznie dobre są słowa Jezusa o niesieniu krzyża – rozumiem to jako zaproszenie Boga do tego niechcianego cierpienia i trwanie w nim z Jego pomocą, a wtedy bliskość Boga wlewa otuchę, pokój, radość nawet, a z czasem również pewne zrozumienie swej sytuacji → nawet wówczas jednak dobra jest modlitwa o poprawę losu.

To takie odwieczne pytanie z cierpieniem i ogólnie ze złem w świecie jeśli sam Bóg jest dobry i wszechmocny, a tłumaczenie o grzechu pierworodnym i osobowym źle wydaje się takie dość akademickie podobnie jak to, że na koniec czasów we wszystkim okaże się chwała Boża. Osobiście, choć przyjmuję bez problemu taką naukę to jednak myśl mi przyświeca taka, że Bóg per se zła i cierpienia nie chce, a wręcz go nie lubi i dlatego w potrzebie zawsze z pokojem towarzyszy, a jakże bardzo często również po ludzku odmienia rzeczy na lepsze.

Pozdrawiam :)

Nie ma sprzeczności. Bóg nie chce cierpienia ale my je wybraliśmy, a Bóg nawet największe zło i cierpienie zamienia w dobro i szczęście.

Cierpienie, choroba, w końcu śmierć - to nie Krzyż, ale skutki grzechu;)Jakże więc skutki grzechu mogą być rozumiane jako krzyż? Krzyż to znak zbawienia. Na krzyżu właśnie umarł Jezus po to, by zapłacić okup za Ciebie, byś nie był niewolnikiem grzechu i nie musiał umierać.
Co na temat cierpienia, choroby,trudu i znoju, pracy w pocie czoła dla zapewnienia podstawowych życiowych potrzeb mówi Pismo Święte. jest to sytuacja tuż po grzechu pierwszych ludzi.

Z Księgi Rodzaju, 3 rozdział:
16 Do niewiasty powiedział: «Obarczę cię niezmiernie wielkim trudem twej brzemienności, w bólu będziesz rodziła dzieci, ku twemu mężowi będziesz kierowała swe pragnienia, on zaś będzie panował nad tobą».
17 Do mężczyzny zaś [Bóg] rzekł: «Ponieważ posłuchałeś swej żony i zjadłeś z drzewa, co do którego dałem ci rozkaz w słowach: Nie będziesz z niego jeść -
przeklęta3 niech będzie ziemia z twego powodu:
w trudzie będziesz zdobywał od niej pożywienie dla siebie
po wszystkie dni twego życia.
18 Cierń i oset będzie ci ona rodziła,
a przecież pokarmem twym są płody roli.
19 W pocie więc oblicza twego
będziesz musiał zdobywać pożywienie,
póki nie wrócisz do ziemi,
z której zostałeś wzięty;
bo prochem jesteś
i w proch się obrócisz!



Cytowany tu już fragment z Mt 16:

24 Wtedy Jezus rzekł do swoich uczniów: «Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój10 i niech Mnie naśladuje. 25 Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je.

Niesienie swojego krzyża wiąże się bezpośrednio z naśladowaniem Jezusa i chodzeniem z Nim, czyli uczniostwem. Jeśli chcesz być uczniem,najpierw musisz przyjąć Krzyż = zbawienie, którego dokonał Jezus na krzyżu.
Nie ma innej drogi stania się uczniem Pana, jak oddanie kierownictwa nad swoim życiem Jemu, uznając Go swoim jedynym Panem. Ale na tym się nie kończy. To On musi się stać Twoim jedynym Zbawicielem. Nie Twoje czy cudze zasługi, nie dobre uczynki, nie bycie "porządnym dobrym katolikiem", nie Twoje cierpiętnictwo. Bo to nie to zbawia, choćby nie wiem jak ciężki był ten "krzyż". Zbawić może tylko Jezus.

Pomimo tego, że cierpienie, choroba i w końcu śmierć są skutkami grzechu to w pewnym sensie to również krzyż rozumiany jako trudności, analogiczny do cierpień Zbawiciela.


Uczynki nie są bez znaczenia.

14 Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? Czy [sama] wiara zdoła go zbawić? 15 Jeśli na przykład brat lub siostra nie mają odzienia lub brak im codziennego chleba, 16 a ktoś z was powie im: «Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie do syta!» - a nie dacie im tego, czego koniecznie potrzebują dla ciała - to na co się to przyda? 17 Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. 18 Ale może ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja spełniam uczynki. Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków. 19 Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz - lecz także i złe duchy wierzą i drżą. 20 Chcesz zaś zrozumieć, nierozumny człowieku, że wiara bez uczynków jest bezowocna? 21 Czy Abraham, ojciec nasz, nie z powodu uczynków został usprawiedliwiony, kiedy złożył syna Izaaka na ołtarzu ofiarnym? 22 Widzisz, że wiara współdziałała z jego uczynkami i przez uczynki stała się doskonała. 23 I tak wypełniło się Pismo, które mówi: Uwierzył przeto Abraham Bogu i poczytano mu to za sprawiedliwość, i został nazwany przyjacielem Boga. 24 Widzicie, że człowiek dostępuje usprawiedliwienia na podstawie uczynków, a nie samej tylko wiary. 25 Podobnie też nierządnica Rachab, która przyjęła wysłanników i inną drogą odprawiła ich, czy nie dostąpiła usprawiedliwienia za swoje uczynki? 26 Tak jak ciało bez ducha jest martwe, tak też jest martwa wiara bez uczynków. Jk 2,14-26

Uczynki rodzą się Z WIARY, a nie wiara z uczynków - to podstawowa różnica między teologią zbawienia z łaski przez wiarę a teologią zbawienia z zasług.

Jak się mają uczynki do zbawienia? Ano nijak. Natomiast są one papierkiem lakmusowym, który pokazuje, czy masz wiarę;)
Wiara rodzi się ze słuchania, a tym, co się słyszy, jest Słowo Boże. Czyli: słyszysz i dajesz posłuch. Jeśli jesteś posłuszny przykazaniom, będziesz spełniał uczynki, nie da się inaczej. Ale to nie uczynki otwierają bramy Nieba, dokonał tego Jezus przez swoją ofiarę Krzyża.
Twoje własne cierpienia nie mają mocy zbawczej. Cierpienia Jezusa tak, gdyż On jest Bogiem. W Nim nie ma grzechu, On nie zasłużył na tę straszliwą karę. Umarł jako okup, tak, umarł ZAMIAST Ciebie. Ta kara należy się TOBIE, jako zapłata za TWOJE UCZYNKI.

Przeniosłem temat dla umożliwienia szerszej dyskusji.

Uważam, że sprawując za życia dobre uczynki można zostać zbawionym na zasadzie Ja wam głoszę to, co czcicie, nie znając.
Czy niewierzący, którzy sprawują dobre uczynki wierzą? Być może właśnie w tym sensie.

Z Ewangelii według św.Jana, 4 rozdział:
19 Rzekła do Niego kobieta: «Panie, widzę, że jesteś prorokiem. 20 Ojcowie nasi oddawali cześć Bogu na tej górze, a wy mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy czcić Boga». 21 Odpowiedział jej Jezus: «Wierz Mi, kobieto, że nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie czcili Ojca. 22 Wy czcicie to, czego nie znacie, my czcimy to, co znamy, ponieważ zbawienie bierze początek od Żydów. 23 Nadchodzi jednak godzina, owszem już jest, kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie4, a takich to czcicieli chce mieć Ojciec. 24 Bóg jest duchem: potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie». 25 Rzekła do Niego kobieta: «Wiem, że przyjdzie Mesjasz, zwany Chrystusem. A kiedy On przyjdzie, objawi nam wszystko». 26 Powiedział do niej Jezus: «Jestem nim Ja, który z tobą mówię».

Co ten fragment mówi o dobrych uczynkach i ich związku ze zbawieniem? Bo ja się dopatrzeć nie mogę
Pan mówi tu wyraźnie,że nie mają znaczenia ryty, świątynie, miejsca kultu, ale... oddawanie czci w Duchu i prawdzie. Oraz uznanie Mesjasza, którym jest Jezus Chrystus.