O i tu ci przyznam racje,to wtedy trzeba mu sie bliżej przyjżeć i coś z tym zacząć robić.

Dokładnie w ten sposób powstaje uzależnienie.
Grzech.

Czy upicie się lub wypalenie paczki papierosów przywróci życie rodzicom?
Rozwiąże problem?

Jedyne co zrobi to umocni schemat
ból -> substancja psychoaktywna -> ulga -> powrót bólu i koło uzależnienia się obraca.

Przypuśćmy że ktoś miał jakieś złe przeżycie i aby poprawić nastrój dopuszcza się masturbacji. W tym przypadku nie może iść do komunii ale musi do spowiedzi.

Takie postępowanie nie przywróci życia bliskim .ale człowiek jest tylko czlowiekiem,jeden ma słabszą psychikę,a po innym spływa jak po kaczce.U jednego jest żałoba ktora trwa długo u innego wcale,powie nic się nie stalo,brak jakiejkolwiek empatii.

Sobieraju, nie wiem czy to jest grzechem. W końcu do zerwania z nałogiem kolega musi dojrzeć... Zastanawiam się jednak, jak ty to wytrzymujesz finansowo?

Tesia, wow..... to bardzo starej daty ta lekarka była!!!!i zalożę się że palaczka..
Oczywiście że można i trzeba rzucić papierosy w każdym wieku.
Z papierosami problem jest podwójny. Uzależnia nikotyna, i będa przejściowe objawy odstawienne (można je łagodzić np używając gumy do żucia z nikotyną). Natomiast głownymi sprawcami masakry w organiźmie są inne substancje, rozmaite toksyczne związki (jest ich tam masa) i w tym sensie, już jeden dzień bez papierosa poprawia stan zdrowia. Po kilku latach od rzucenia ryzyko zdrowotne zaczyna zbliżać się do osoby niepalącej (pod warunkiem że jeszcze nie nabawiliśmy się raka lub zawału serca np). Najlepiej jeśli rzucimy będąc młodzi i względnie zdrowi, ale rzucać można i trzeba zawsze, niezależnie od wieku.

No,piękna postawa.Zazdroszczę temu człowiekowi,że ma takiego przyjaciela jakim niewątpliwie Ty jesteś.
Godne podziwu.
Mogę wspomóc modlitwą.
Niech Bóg błogosławi!

ktoś powyżej ujął to bardzo trafnie. Jeśli coś przejmuje nad tobą kontrolę, to jest to zło i złym jest sam akt poddania się czemuś, czego intencji nie znamy.
Mówię tutaj całkiem z doświadczenia - trwam w nałogu nikotynowym już od parunastu lat. Pozwolenie przejęcia kontroli nad choćby najmniejszą cząstką życia, codzienności jakiejś deprawującej mocy kończy się pozostawieniem otwartych luk, bram dla innych pokus, które są silniejsze przez jedną słabość.
Ile mnie nerwów i złości kosztuje odzyskiwanie na nowo co jakiś czas tej kontroli nad nałogiem.
Epapierosy, nowa popularna alternatywa, są groźniejsze nawet niż zwykłe papierosy - i to mówiło mi tez wiele osób słabo wierzących - sami dostrzegali że ich lepszy, mniej smolisty smak, dostępność pod ręką nonstop, usypiają czujność i sprawiają że człowiek zaczyna nieustannie ćmić efajki, sam się w nałóg wpędzając jeszcze gorzej. Zwykłe papierosy pali się w odstępach, epapierosy można nieustannie (choć są tez tego negatywne skutki, ale je można 'obejść').
Najgorszym jest nieustanne trwanie w stanie walki i nałogu. Owszem, można nawet i świętym zostać, ale wtedy nałóg musi być zawsze pod kontrolą, co jest niezwykle ciężkie. No i te irytacje i nerwy gdy np. akurat paczka/ liquid się skończy! Bywa że doprowadza to do przykrych słów pod czyimś adresem, a przecież niepotrzebnych i raniących.
Z ludzi, którzy zostali uznani za świętych/ błogosławionych, a palili znam np. bł. Piotra Jerzego Frassatiego, czy bł. Jerzego Popiełuszkę, oraz św. Jan XXIII.

nawiązując do tematu palenia.
Ja np uważam że palenie papierosów jest grzechem.
Oczywiście nie możemy zawsze napewno tego uważać za grzech ciężki, ale papierosy są rzeczą które w każdej ilości i w sposób oczywisty szkodzą zdrowiu osoby palącej i otoczenia więc są grzechem przeciwko V przykazaniu. Podobnie jak za grzech uważam namawianie do palenia.

Praca, którą długo wykonywałam szkodziła zdrowiu. To grzech, czy nie?