Witam wszystkich. To mój pierwszy post na tym forum, więc proszę o wyrozumiałość. Chciałbym się dowiedzieć jakie jest nauczanie kościołów chrześcijańskich na temat tego czy człowiek spotka po śmierci swoje zwierzęta, do których za życia był w jakiś szczególny sposób przywiązany.
Co mówi na ten temat Biblia, czy są jakieś zapisy doktorów Kościoła w tej sprawie?
Z góry dziękuję z odpowiedzi.

Bóg pierwotnie stworzył człowieka jako połączenie trzech wymiarów: ducha, duszy i ciała. Duch kieruje umysłem, więc kiedy duch rządzi, człowiek żyje w społeczności z Bogiem.

Z kolei życie roślin jest jednowymiarowe. Mają ciało fizyczne, żywią się substancjami odżywczymi z gleby i z powietrza, lub rzadko owadami. Korzenie mocno trzymają rośliny w miejscu, a ich rozmnażanie odbywa się przez zamknięty w ziarnie kod genetyczny. Życie zwierząt jest dwuwymiarowe. Zwierzęta posiadają ciało fizyczne i rozum. Zwierzęta żywią się roślinami lub innymi zwierzętami i ich sposób życia jest bardzo różny. Podobnie do roślin, rozmnażają się według kodu genetycznego znajdującego się w ich nasieniu i często zapładniają się przez samca. Świat zwierzęcy jest o wiele wyżej zorganizowany niż świat roślinny.Kiedy Bóg stworzył człowieka, stworzył go w trzech wymiarach: ducha, ciała i duszy. Dodatkowy wymiar ducha sprawia, że człowiek zdecydowanie przewyższa świat zwierzęcy, bo przez ducha jest połączony z Bogiem. Dlatego też należy sądzić ,iż zwierzęta pozbawione dodatkowego wymiaru w postaci ducha , nie wchodzą do Nieba ,a ich śmierć jest śmiercią ostateczną.

W Księdze Izajasza znalazłem taki fragment:
"Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będą społem i mały chłopiec będzie je poganiał. Krowa i niedźwiedzica przestawać będą przyjaźnie, młode ich razem będą legały. Lew też jak wół będzie jadł słomę. Niemowlę igrać będzie na norze kobry, dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii. Zła czynić nie będą ani zgubnie działać po całej świętej mej górze, bo kraj się napełni znajomością Pana, na kształt wód, które przepełniają morze" (Iz 11, 6-9).

Czy to wizja Raju, czy ten opis odnosi się do jeszcze jakiejś innej kwestii?

Nie ma oficjalnego jednoznacznego nauczania typu: zwierzęta będą/nie będą z nami w Niebie, są spekulacje teologów, może by się coś znalazło z Ojców Kościoła. Osobiście zawsze pokładałam nadzieję w Pawłowych słowach o stworzeniu, które z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych.
Jaki, nieładnie rzecz ujmując, interes miałoby stworzenie by oczekiwać objawienia się Synów Bożych, gdyby w jakiś sposób nie miało uczestniczyć w ich chwale?
Oczywiście znam interpretację (bodaj m.in. śJ) o tym, że "stworzenie" to ludzie, którym nie było dane poznać Chrystusa. Możliwe, mnie bardziej odpowiada wersja o wszelkim stworzeniu. W którymś z Psalmów (będziesz chciał to sobie znajdziesz) jest powiedziane wszystko co żyje niech chwali Pana.
Myślę, że nie grzeszę nadzieją pokładaną w Bogu, że pies któremu serce pękło z rozpaczy po śmierci pana będzie mógł na jakiś "psi sposób" uczestniczyć w tego pana wiecznym szczęściu.

Moim skromnym zdaniem, Pismo Święte i nauki Kościoła dotyczą ludzi i są tylko dla ludzi. Pan Bóg poucza nas - ludzi jak mamy żyć, do czego dążyć. Nie mamy się w jakiś szczególny sposób zajmować zwierzakami (pod względem duchowym) bo tym się zajmuje Stwórca. My jako władcy Ziemi z namaszczenia Bożego powinniśmy z jednej strony wykorzystywać zasoby przyrody, z drugiej strony otaczać ją troską (jako dobrzy, sprawiedliwi władcy). Rola zwierząt na tamtym świecie jest nam nieznana, to Boska tajemnica. Podobnie (tak mi się wydaje) nie ma sensu rozważać czy Pan Jezus odkupił kosmitów (jeśli są gdzieś we Wszechświecie), bo to już po prostu nie nasza sprawa..

"Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują" (1 Kor 2, 9).

"Św. Paweł w Rz 8,19-22 wyraźnie wskazywał na jedność, jaką jest świat ludzi i przyrody. Jeśli czytać Pismo Święte pod tym kątem, świat, ale powtórzę, cały świat, zmienia się w misteryjne dzieło upadku i cierpienia, ale też podniesienia i odkupienia. Bo z listu św. Pawła do Rzymian wyraźnie wynika, że całe stworzenie oczekuje objawienia się Syna Bożego.
Z Biblii bije pewność, że całe Boże stworzenie stanowi jedno. Dowody na to znajdziemy w wielu miejscach Pisma Świętego, w Psalmach, Księdze Rodzaju, w pięknym fragmencie proroctw Izajasza czy Ozeasza, według którego Bóg zawrze przymierze „ze zwierzem polnym i ptactwem powietrznym, i ze zwierzętami pełzającymi po ziemi” (Oz 2,20). Mnie ta wizja przekonuje. Czy szczęście to sterylny stan, bez świata stworzonego, ważki czy zająca, bez relacji, jakie panowały w Edenie? Mam zatem nadzieję, że w raju znajdziemy się wraz ze zwierzętami. Wszystko co stworzył Bóg jest dobre."
Tak też uważał Św. Franciszek z Asyżu
"Jest taki, co zabija w ofierze wołu, a morduje człowieka; ofiaruje barana, a psu łeb ukręca;" (Iz.66:3)
Zwierząt nie wolno lekceważyć jak to mają niektórzy chrześcijanie w zwyczaju.

Nie spotkamy .
Po śmierci nikogo nie spotkamy bo nie żyjemy. Nawet gdybyśmy zmartwychwstali bo taka mamy nadzieje to zwierzęta nie zmartwychwstaną.

a to na podstawie czego taka opinia, że po fizycznej śmierci(opuszczeniu przez niematerialną dusze naszego zniszczalnego ciała) nasze osobowe "ja"(dusza) nie istnieje/żyje dalej w rzeczywistości wiecznej, bo napewno nie Biblii...
nawet gdybyśmy zmartwychstali...??? to ty nie wierzysz słowom zapisanym w Piśmie:
Oto ogłaszam wam tajemnicę: nie wszyscy pomrzemy, lecz wszyscy będziemy odmienieni. W jednym momencie, w mgnieniu oka, na dźwięk ostatniej trąby – zabrzmi bowiem trąba – umarli powstaną nienaruszeni, a my będziemy odmienieni. (1Kor 15:51-52), a wtedy:
"Ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie życia. Ci, którzy pełnili złe czyny - na zmartwychwstanie potępienia" (J 5,29)...???

No, jeśli opierać się na tym fragmencie, to nie jest optymistyczna wizja, bo Paweł się zawiódł. Liczył na ten dzień jeszcze za swojego życia w ciele. Można by rzec, że skoro się tu pomylił, to dlaczego nie "tam"?

na pewno Biblii.
(4) Bo któż stanowi wyjątek? Wszyscy żyjący mogą jeszcze mieć nadzieję - bo lepszy jest żywy pies niż lew nieżywy - (5) ponieważ żyjący wiedzą, że umrą, a zmarli niczego zgoła nie wiedzą, zapłaty też więcej już żadnej nie mają, bo pamięć o nich idzie w zapomnienie. (6) Tak samo ich miłość, jak również ich nienawiść, jak też ich zazdrość - już dawno zanikły, i już nigdy więcej udziału nie mają żadnego we wszystkim, cokolwiek się dzieje pod słońcem.


Czyli Paweł się mylił.?
Wszyscy przecież pomarli a Paweł pisał że nie wszyscy umrą.
CZYLI NIE O TO CHODZI O CZYM PISZESZ BO RACZEJ PAWEŁ PISAŁ POD NATCHNIENIEM.
Więc on się nie mylił .Mylisz się ty interpretując po swojemu Biblie.
a Biblia jeszcze to podkreśla że nie ma różnicy między śmiercią człowieka i zwierzęcia.
(19)[b] Los bowiem synów ludzkich jest ten sam, co i los zwierząt; los ich jest jeden: jaka śmierć jednego, taka śmierć drugiego, i oddech życia ten sam. W niczym więc człowiek nie przewyższa zwierząt, bo wszystko jest marnością. (20) Wszystko idzie na jedno miejsce: powstało wszystko z prochu i wszystko do prochu znów wraca. (21) Któż pozna, czy siła życiowa synów ludzkich idzie w górę, a siła życiowa zwierząt zstępuje w dół, do ziemi?

A więc jeśli człowiek ma dusze to i zwierze ma duszę.
Ale to raczej bzdurna teza.

Paweł się nie mylił.
Sahim sobie coś interpretuje po swojemu.

Skoro w tej wypowiedzi uznawał siebie za umarłego, to nie zaliczałby siebie do przemienionych, a do zmartwychwstałych, prawda?

ale ten cytat mówi tylko tyle, że
zmarli nie mają już więcej żadnego udziału w tym wszystkim, co się dzieje pod słońcem...czyli nie mają zapłaty na ziemi żadnej, bo pamięć o nich idzie w zapomnienie u ludzi, tak samo ich miłość, jak również ich nienawiść, jak też ich zazdrość zanikają u żyjących pod słońcem czyli na ziemi ale nie mówi, że ich osobowe "ja"(dusze) nie żyją w innej rzeczywistości, bez fizycznego słońca gdziem(tak jak jest zapisane w Ap 6:9-12) żyją wołając do Boga:
Dokądże, Władco święty i prawdziwy, nie będziesz sądził i wymierzał za krew naszą kary tym, co mieszkają na ziemi?...
a dlaczego...? nie wszyscy pomrzemy odnosi się do tych(chrześcijan), których Dzień Przyjścia zastanie na ziemi...
czyżbyś zaprzeczał, że każda istota żywa jest duszą żyjącą...(lecz nie każda dusza żyjąca jest osobą)...???

wg mnie, słowo "my" odnosi się Kościoła(Ciała Chrystusowego), którego przebywające jeszcze "w drodze" członki nie umrą cieleśnie ale ich fizyczne ciała zostaną "w mgnieniu oka" przemienione w chwalebne(nieśmiertelne)...