Dla mnie nie jest. Dla unitów jest - najwyższym.

Napisałeś:

Więc chyba jakimś jest. Nie mówię, że najwyższym, ale skoro tylko stanowisku Watykanu jesteś skłonny uwierzyć, to ... . I pokazałam Ci, że nazwa Kościół Greckokatolicki jest używana przez papieża także w czasie oficjalnych wystąpień.

@pudlasz

Wydaje mi się, że uwaga Małgosi jest jak najbardziej słuszna.

Dla Ciebie kwestie nomenklatury w obrębie schizmatycko - heretyckiej wspólnoty dotyczące jej wewnętrznych liturgicznych i eklezjalnych aberracji powinny być równie interesujące co spór radzieckich ornitologów dotyczący zwyczajów lęgowych pliszek.

To trochę tak jakbym powiedział, że jedynie oficjalny dokument międzynarodowego związku badaczy krasnoludków, przekona mnie iż używanie nazwy Krzaczastobrodek kampinoski a nie Kudłatek środkowoeuropejski jest zasadne w przypadku pewnej odmiany małych ludzików żyjących w mazowieckich lasach.

Nie chodzi o to, że to jest dla mnie wiążące, w żadnym wypadku.

Chodzi o to, że unitom czasami zdarza się przedstawiać swoją sytuację eklezjalną i teologiczną trochę inaczej niż wygląda ona w rzeczywistości (inaczej, niż uważa Watykan). Zazwyczaj niezgodność z prawdą przedstawia unitów jako bliższych prawosławiu i równorzędnych w stosunku do łacinników. Wprowadza to w błąd prawosławnych (i innych również), co może wpłynąć na rozważanie przez nich apostazji i przejścia pod Watykan.

Nie chcę, żeby prawosławni przechodzili pod Watykan, a już zwłaszcza nie chcę, żeby robili to pod wpływem informacji niezgodnych z rzeczywistością.

Tyle mnie obchodzi.

No to przeczytaj sobie dokument SWII:
http://archidiecezja.lodz.pl/czytelni/sobor/dkw.html

A cóż w tym nieprawdziwego, że bliżej nam do prawosławia?Mamy tę samą liturgię, zwyczaje, ten sam "styl" duchowości, pobożności, przeżywania i praktykowania swojej wiary.
Na tych odcinkach więcej mamy wspólnego z Wami niż z łacinnikami i jest to widoczne bez żadnych przyrządów optycznych.

Co do równorzędności, temat już wałkowany parokrotnie ale zgodnie z obecną wykładnią katolicką jako Kościół sui iuris, stanowimy równoprawną część składową Kościoła Powszechnego i jeśli ktokolwiek jest w błędzie to ci łacinnicy, którym się wydaje, że jest inaczej.

A co, pojawiła się jakaś niepokojąca tendencja do wpadania prawosławnych duszyczek w sidła Watykanu w skutek działania "farbowanych lisów" vel grekokatolików?

Слава на віки Також вітаю


No to żeś teraz Kolego pojechał :] W takim razie papież do wiernych UHKC, też zwracał się bez wiedzy i zgody Watykanu :] Swoją droga skoro taki ekspert Katolicyzmu, to powiedz mi jak Stolica Apostolska nazywa oficjalnie Kościół rzymskokatolicki, bo ja nie mam orientacji. Z Twojej postawy wynika, że będziesz zawsze wszystko negował co unickie czy greckokatolickie. No ale ciężko pewnie żyć z taką "nienawiścią" do naszej Cerkwi. A szkoda bo mam wielu znajomych prawosławnych, z którymi mam świetne stosunki i wyznanie nie robi najmniejszej różnicy.

Jeśli ktoś jest zaciekawiony podaje linka do liczebności Katolickich Kościołów Wschodnich. Dane za Annuario Pontificio na 2010 rok.
http://www.cnewacanada.ca/source-images ... stat10.pdf

I gorąca prośba do Nektariusza czy moderatorów, aby poprawić nazwę tematu na prawidłową - Kościół greckokatolicki, ponieważ później "koduje się ona" wraz upowszechnianiem.

OK, śmieszne czapki są podobne.

Niemniej pojawiają się wypowiedzi teologów, hierarchów (głównie wśród melchitów), którzy głoszą, że jeżeli chodzi o supremację papieża, "od Syna" itd. to oni wierzą tak samo jak prawosławni. I to, moim zdaniem, jest już nadużycie i fałszowanie rzeczywistości.

Ja bym powiedział, że takie same.



Wyznanie wiary bez filioque, oraz wiara w pochodzenie Ducha od Ojca przez Syna - tożsama z prawosławną - jest z katolickiego punktu widzenia jak najbardziej prawowirna.

Jeśli idzie o rolę papieża rzymskiego w Kościele to nasze stanowisko jest tutaj całkowicie transparentne.
Nie wiem dokładnie co głoszą w tym temacie teologowie melchiccy i na ile majstrowanie przy relacjach ze Stolicą Apostolską jest oficjalnym kursem obranym przez tę wspólnotę, niemniej oskarżenie o fałszowanie rzeczywistości w celu prowadzenia prozelityzmu wśród prawosławnych jest chyba trochę na wyrost.

Równie dobrze można odwrócić i twierdzić, że oto następuje wyraźny grożący odejściem od jedności zwrot greckokatolickich wiernych melchickich w kierunku prawosławia...

A jak ten prozelityzm wygląda w rzeczywistości i dlaczego prawosławni przechodzą do Kościoła Katolickiego? Proponuję artykuł:

"Ze wszystkich świadectw wynika, że młodzi rosyjscy katolicy to ludzie o autentycznych duchowych potrzebach. Podkreślają, że gdyby byli w stanie na nie odpowiedzieć duchowni Cerkwii, być może byliby prawosławnymi. Tymczasem okazuje się, że w Cerkwii brakowało im nawet podstawowej katechizacji. Jedna z bohaterek reportażu wspomina, że przez lata chodziła do cerkwi, ale nawet nie zdawała sobie w pełni sprawy z sensu różnych obrzędów i jak należy się zachowywac w świątyni, bo nikt jej nie powiedział. [...] ...ujęli chęcią rozmowy i pomocy, czego, jak mówią młodzi katolicy, brakuje w Cerkwii, gdzie jest duży dystans między wiernymi a duchowieństwem."
http://rebelya.pl/post/2392/katolicyzm- ... ny-w-rosji

Tak, tak. Wiadomo, że zagubionych ludzi najłatwiej pozyskać paroma błyskotliwymi wypowiedziami. Potem dorobić do tego jakąś dobrze brzmiącą teorię i gotowe.

PS. Czy osoba, która nie potrafi prawidłowo odmienić słowa "cerkiew" powinna brać się za pisanie jakichkolwiek tekstów?

Najłatwiej winą obarczać innych, zamiast wziąć się do roboty i sprostać oczekiwaniom młodych. Ten artykuł tylko potwierdza to, co kiedyś sugerowałam (nie znając tych faktów), kiedy oskarżałeś KK o prozelityzm. Ktoś tę pustkę młodzieży musi wypełnić i lepiej chyba, jeśli młodzi staną się katolikami niż ŚJ, czy członkami innych sekt, np. Muna, którzy w Rosji zbierają żniwo:
http://www.animatorka.home.pl/strona/se ... kty-3.html
http://www.ekumenizm.pl/content/article ... 555513.htm

Porównując stroje duchowieństwa rytu bizantyjskiego z Kościoła prawosławnego i unitów wydaje mi się, że unici próbują trochę na siłę szukać jakiejś wyjątkowości, przez co ich stroje wydają się mi trochę kiczowate i tandetne. Chodzi mi głównie o wtrynianie motywów ludowych wszędzie, gdzie się da i mitry, z którymi "coś jest nie tak".

O omoforionie noszonym na łacińską modłę i braku bród u duchownych wspominać nie muszę. O habitach bazylianek chyba również - to są najbardziej jaskrawe różnice.

Osobną kategorią są unickie stroje Kościołów tradycji orientalnej. Tam już mało co podobne jest do oryginału.



Mogę poszukać co ciekawszych wypowiedzi, chcesz?

Niestety, ale problem ewangelizacji i realnej pracy wśród wiernych, nie jest mocną stroną Kościoła Prawosławnego, co nieśmiało przyznają nawet sami duchowni prawosławni. Przykładem niech będzie wschodnia Ukraina, gdzie w dalszym ciągu występuje silna ateizacja. Ludzie, zazwyczaj ze wsi, mają silne pragnienie słuchania Słowa Bożego, ale teren podlegający UCP MP, zostawiają ich często samych sobie. Ale wystarczy, że gdzieś pojawią się np. grekokatolicy z katechizacją, to od razu się uaktywniają, przy okazji umilając życie "unitom". To jest smutne. Gdyby duchowni prawosławni autentycznie włączali się w ewangelizację (zamiast często zajmować się politykierstwem) i pracę parafialną (zostawiając często zagubionych ludziom samym sobie) na tamtych terenach, to nie byłoby mowy o prawdziwym bądź wyimaginowanym prozelityzmie. Pięknym przykładem jest teren Połtawszczyzny. To trzeba po prostu zobaczyć na własne oczy.

W 1988 roku, Rosja obchodziła tysiąclecie Chrztu Rusi. Był to początek duchowego odrodzenia wiary wśród wiernych. To wydarzenie było jakby nowym chrztem. Rozpoczęło się zmartwychwstanie. Ludzie zaczęli wracać do wiary. Pojawił się jednak problem, ponieważ Cerkiew rosyjska z okresu komunizmu wyszła straszliwie zmasakrowana. Przytaczałem już kiedyś na forum statystyki. W razie potrzeby mogę je przytoczyć ponownie.

Na początku lat 90-tych nawracało się mnóstwo ludzi, udzielano mnóstwo chrztów, otwierano mnóstwo parafii. Ludzie masowo wracali do wiary. Zmasakrowana przez komunizm Cerkiew nie była w stanie nad tym zapanować. Brakowało cerkwi, brakowało biskupów, brakowało zwykłych kapłanów. Po prostu Cerkiew nie była w stanie zająć się tymi tłumami ludzi. Brakowało duchownych, którzy mogliby zająć się katechizacją na którą Ci ludzie czekali. Udzielano chrztu i... zostawiano tych ludzi samym sobie, tak jak mówi zalinkowany przez Ciebie artykuł. Nie dano tym ludziom katechizacji. Nie wynikało to jednak z zaniedbań władz cerkiewnych, nie wynikało z tego, że niby "olewali" sobie sprawę. Po prostu brakowało kadr. Nie nadążano z kształceniem nowych duchownych, z ich wyświęcaniem, z otwieraniem nowych parafii. Komunizm zniszczył Cerkiew i teraz wszystkiego brakowało. Próbowano jak najszybciej te braki nadrobić, ale niestety... nie wyrabiano się. Po prostu Cerkiew potrzebowało czasu, by stanąć na nogi i uzupełnić braki. O skali potrzeb rosyjskiej Cerkwi może świadczyć fakt, iż pomimo 20 ostatnich lat niesłychanie intensywnego rozwoju i kształcenia i wyświęcania nowych duchownych, wciąż są braki. Nie tak wielkie jak 20 lat temu, ale nadal potrzeby są bardzo duże. Zniszczenia w okresie komunizmu były naprawdę ogromne i nie tak łatwo to wszystko odbudować.



Cerkiew zdawała sobie sprawę, że potrzebny jest jej czas. Na razie może przynajmniej tych ludzi ochrzcić, bez katechizacji, ale z czasem będzie można tym nowo ochrzczonym poświęcić więcej uwagi, jak tylko chociaż trochę się Cerkiew odbuduje. Tak myślano na początku lat 90 - tych. W przyszłość patrzono z nadzieją, ale.... niespodziewanie na horyzoncie pojawił się Kościół katolicki, który niestety ale "skorzystał z okazji". Sam silny kadrowo i organizacyjnie, wkroczył "szerokim gestem" do Rosji i zaczął intensywnie działać. Dlatego część z ludzi, którzy powrócili do wiary i przyjęli chrzest w Cerkwi, ale z konieczności zostali pozostawieni bez katechizacji, poszła do Kościoła katolickiego. Do pozostawionych samym sobie ludzi, przyszli katoliccy księża i... "ujęli ich chęcią rozmowy". W ten sposób Ci ludzie stali się katolikami.

Cerkiew rosyjska poczuła się dotknięta postępowaniem Kościoła katolickiego. Widząc, co się dzieje po prostu zakrzyknęła - "to nasz dom, to nasze podwórku, pozwólcie nam samym zająć się naszym domem, pozwólcie nam go w spokoju odbudować ze zniszczeń po pożarze", a mówiąc językiem dyplomatyczno - teologicznym: "to nasze terytorium kanoniczne". Kościół katolicki nie posłuchał i dalej robił swoje. W odpowiedzi na to, rosyjska Cerkiew uznała, że w tej sytuacji byłoby czymś niestosownym zapraszać papieża do Rosji i tego nie uczyniła.

Jeżeli nie daj Boże Małgosiu, spłonął by Ci dom, a Twoi sąsiedzi zamiast Ci po prostu współczuć, albo przynajmniej pozwolić Ci w spokoju go odbudować, przyszli do Ciebie i korzystając z Twego nieszczęścia zaczęli wyciągać z ruin i zabierać sobie, to co jeszcze z tego domu pozostało, to na pewno też byś nie była zadowolona.