O matko
Pisalam wczesniej, ze probowalam katolicyzm wybic jej z glowy. Z odwrotnym skutkiem.

Asertywność = 0%.

Albo się wierzy w coś, albo nie. A jak się wierzy i macha na to ręką, to dziękuję. Kto jest czyim wychowawcą, ty twojej córy, czy odwrotnie? Bo skoro ona stawia na swoim, a ty się jej poddajesz, to strach pomyśleć, co będzie w wieku nastoletnim.

Jak ci to zwisa i powiewa, to powiedz jej, co o tym sądzisz, a potem daj spokój i niech samo idzie. A jak uważasz, że to trucizna dla niej to zrób coś z tym, daj jej szlaban, zakaż jej religii pod groźbą wydziedziczenia, nie wiem.

Żebyś jeszcze pisała, że jesteś jak "Nike, która się waha" i sama nie wiesz, czy Benedykt XVI, czy Voltaire, miałoby to jakiś sens. A tak - farsa.

W swiadectwie Chrzciciela znajdziesz odpowiedz na to dlaczego tak postepuje.
Dodam, ze dziecko uczy sie bardzo dobrze.

Pierwszymi slowami jakie w przyplywie bezsilnosci wypowiedzialam to bylo cos w stylu: Bog nie lubi samobojcow. Bog dal ci w prezencie zycie i jesli je zniszczysz, to tak jakbys zniszczyla prezent od Boga.

Nie znalazłem. Może dlatego, że nie siedzę w twojej głowie i nie wiem, co masz na myśli.



Cieszy mnie to. Naprawdę.



W kontekście?

Hej ja rozumiem postępowanie joanny.
Jak każda matka, bardzo kocha swoje dziecko.
Nie chce by kwitła w niej nienawiść, dlatego też
niejako przymusiła się by wspierać ją w tym poznawaniu
religii.
Uważam, że motyw jest bardzo szlachetny i wyjaśniający
pewne problemy jakie przy tym wspieraniu dziecka powstają.
Myślę, że nie musisz przy córce ukrywać co tak naprawdę
myślisz na dany temat. Możesz jej powiedzieć o swoich
dylematach ona powinna to zrozumieć.
Najgorzej jak domyśli się, że ją okłamujesz.
Głowa do góry

Nie przesadzajmy, nienawiści by się dziecko z tego powodu raczej nie nauczyło. Jak byłem mały, to chciałem iść do technikum, ale rodzice się nie zgodzili i posłali mnie do liceum. Do dzisiaj się czasem zastanawiam, czy nie miałem racji, ale pretensji do nikogo nie mam.

Rodzinę mam też religijno-niereligijną, odkąd pamiętam, i nie żywię nienawiści do żadnego z jej członków, którzy "indoktrynowali" mnie każdy na swój sposób.

Prosze cie. Nie pisz, ze nie doczytales takiego okreslenia jak samobojstwo. Jej slowa, jej desperacja przyczynily sie do obrotu o 180 stopni.

Teraz to ja chyba czegoś nie doczytałam, kto mówił o samobójstwie?

Joannabw, i czemu tak powiedziałaś o tym Bogu, że dał życie itp. To było Twoje? Tzn w sensie, że Ty tak myślisz?

Nie rozumiesz. Nie chodzi o to, czego ja nie doczytałem, tylko tego, czego ty nie dopisujesz. Piszesz enigmatycznie o (Janie?) Chrzcicielu, potem przerzucasz się na sytuację bezkontekstowej i niemniej enigmatycznej próby samobójczej - a potem ktoś ma z tego wyciągać wnioski.

W ogóle uważam, że jeśli dziewczyna jest w okresie zaburzeń gospodarki hormonalnej, to przydałaby się wam obojgu porada psychologa/psychiatry, a nie forumowiczów z portalu religijnego - tam mogłabyś swobodnie "wyłożyć kawę na ławę" i powiedzieć to, o czym tu boisz się napisać tak wprost, jak i w ogóle.

W dziale świadectw jest wpis Chrzciciela.
Tam w jednym z postów joanna opisała sytuację z córką
Jej desperacja przyczyniła się do takiego a nie innego postępowania

Dziękuję, nareszcie poczułem jakiś kontekstowy grunt pod nogami .

Nie no, ja trochę rozumiem dylemat joannybw. Bo to tak trochę... po świńsku przekazać dziecku info o Bogu, którego ono najwyraźniej "lubi", że jest... sadystą. To tak jakby czterolatkowi powiedzieć, że św Mikołaj jest mordercą pluszowych misiów i gumowych kaczuszek. Kurczę... już chyba lepiej byłoby powiedzieć, że nie istnieje...

Owszem, że trzeba być z dziećmi szczerym. Ale chyba w jakichś granicach dostosowanych do wieku. Przecież nie będziemy opowiadać w ramach szczerości dwulatkowi takiemu, czy nawet i siedmiolatkowi, o jakichś dużych problemach rodziców. Co najwyżej wspomnimy w momencie gdy owe problemy będą bezpośrednio dotyczyły malca. I przy tłumaczeniu też język przekazu odpowiednio dostosujemy do wieku.

Problem imho leży w tym, że joannabw chyba sama nie bardzo wie, w jakiego Boga wierzy. Bo że wierzy to chyba fakt. I to nie tylko wierzy w istnienie Boga a go nie czci, jak wiele osób. Ona chyba wierzy, że Boga może i należy czcić, wie, że wiele osób to robi. W przeciwieństwie do tych wielu ona wie, że on jest też siłą. I wie to na pewno, i chyba też nie tylko z książek. Że tak trochę od drugiej strony ta wiedza, inna sprawa. Ale wie. I wie, że On jest z tych dwojga jednak tym dobrym. No bo kurczę chyba tak jednak? No i tu właśnie dalej nie wiem o co chodzi? Że nie jest wystarczająco dobry? Inne dywagacje już zostawiam bo nie nadają się na forum publiczne nic a nic. Bo wychodzi mi, że jeśli nie tak jak powyżej, to albo chodzi o jakieś prywatne urazy albo o... przekonanie, że ja nie mogę teraz czcić tego Boga, bo kiedyś... no z uwagi na przeszłość.

Z góry przepraszam że taką analizę się ośmieliłam walnąć będąc zupełnie nieuprawniona do tego i tak naprawdę niepytana też. No i sorki jeśli strzelam jak kulą w płot. I jeszcze za to, że tak w trzeciej osobie piszę.

Joannoo, to nie jest tak, że ja nie rozumiem problemów joannybw, czy że je deprecjonuję, chcę tylko zauważyć, że problem jaki stara się ona pokazać definitywnie nie jest problemem na forum i najlepsza rada, jaką można dać w tym wypadku, to - idź do duchownego/lekarza na wizytę. Bo nic dobrego nie wyjdzie z tego wzajemnego poklepywania się i pocieszania. Pójdzie jedno przęsło w moście, joannabw podstawi prowizoryczne, pójdzie drugie, to i następne może uda się podstawić, potem trzecie, czwarte... A tu trzeba postawić po prostu nowy most, bo inaczej wszystko runie.

Wittwelsh, pewnie, że forum nie rozwiąże wszystkich problemów. Ale jednak pozwoliłam sobie napisać co myślę, skoro sama joannabw pisze.

p.s. Przy okazji, możesz zerknąć na mój wpis w temacie ślub kościelny i ewentualnie poprawić jak to tam u was jest (na samym dole w p.s. do Katki mi chodzi)? Dzięki.

Spoko joannaa, j-bw czesto pisze o- sobie w trzeciej osobie. j-bw trafila juz do lekarza, u takiego, ktory nie mowi nic na temat Boga i religii.
j-bw miala problem z narastajaca agresja. Im blizej komunii dziecka tym bylo gorzej.
j-bw czuje silne odium do Kosciola. Mozliwe, ze to przez lata wpajania tresci antykatolickich.

Zeby ,,brac udzial'' bez przeszkod we mszy sw. ,,porozstawialam po katach'' kosciola swoje demony. Inaczej mowiac odprawilam w kosciele pare rytualow. Nie wiem, czy mialo to cos wspolnego z moimi rytami, ale czesto w swiatyni sie cos trafialo.
W takich sytuacjach zastanawialam sie nad wszechmoca Boga, w ktorego swiatyni diably moga grasowac.

Taka naprawde jest j-bw. Bez sciemniania.