Wszyscy księża RKP, gdyż to w ramach tego Kościoła lokalnego taki dekret wydano.

Czyli słusznie bert04 zauważył, że nie dotyczy to Polski?

Trzeba mieć nadzieję, że biskupi PAKP pójdą za przykładem tego Kościoła siostrzanego.

Czyli jednak jest bałagan. Obowiązuje to tylko w Cerkwi Rosyjskiej. Do której Ty, Nektariusz, czy Labarum należycie? Pytanie:
Dlaczego nie chcecie się włączyć do naszej modlitwy?

Jesteś pewien Tomaszu, że widziałeś wspólną modlitwę katolików i prawosławnych?

Ja spotkałem się tylko z taką sytuacją, że księża obu wspomnianych wyznań, mimo, że obecni w tym samym miejscu, odmówili osobne modlitwy w intencji zmarłych.

Wierni przeszli główną aleją cmentarza, modląc się za zmarłych obydwu wyznań. Odczytywano fragmenty Nowego Testamentu, śpiewano pieśni, odmawiano modlitwę "Ojcze nasz".
Źródło: "http://ekumenizm.wiara.pl/doc/998020.Ekumeniczna-procesja-na-cmentarzu-prawoslawnym"
W moim mieście są organizowane wspólne modlitwy.

Modlitwa z heretykami została potępiona już w Kanonach Apostolskich.

Dlaczego duchowni prawosławni się do tego nie stosują?!
Dlaczego nie popadają w kary kościelne?

Dobre pytanie.

Po co założyłeś ten wątek?

Po raz kolejny Johann muszę przyznać Ci rację! Te tzw. "wspólne modlitwy" to, de facto, oddzielne modlitwy duchownych prawosławnych i katolickich, obecnych jedynie w tym samym miejscu i czasie. Prawosławni nie mogą odprawiać wspólnych nabożeństw z innowiercami. Nie jest przy tym istotne czy są to katolicy, protestanci czy ktokolwiek inny. Co najwyżej mogą w tym samym miejscu i czasie modlić się, co kapłani innych wyznań i tak najczęściej wyglądają owe "wspólne modlitwy". Jako przykład podam tzw. "nabożeństwo ekumeniczne", w ramach tygodnia modlitw o jedność chrześcijan. Na przykład w Białymstoku, wygląda ono tak, że odprawiane jest króciutkie nabożeństwo - tzw. "molebien", który służą wyłącznie kapłani prawosławni. Katolicki biskup lub ksiądz jest po prostu na nim obecny, lecz nie jest absolutnie współcelebransem. Po zakończonym nabożeństwie katolicki duchowny zwraca się z kilkoma słowami do wiernych. Niemalże analogicznie jest podczas katolickiego nabożeństwa, gdzie głos zabiera prawosławny biskup.



To nie bałagan, lecz inny ustrój Kościoła. Sposób funkcjonowania Kościoła prawosławnego jest trudny do pojęcia dla osoby, która jest wychowana w kompletnie innej tradycji duchowej.



Swego czasu Cerkiew rosyjska wydała tzw. "koncepcję socjalną". Był to dokument, który został sformułowany w oparciu o nauczanie Ojców Kościoła. Odnosi się do szeregu współczesnych problemów socjalnych. Dokument ten opracowała i przyjęła Cerkiew rosyjska, ale nie oznacza to, że nie wyjdzie on poza granice Rosji. Jeżeli ten dokument, stworzony przez teologów i przyjęty na soborze biskupów, zostanie też powszechnie zaakceptowany przez wiernych, a następnie zaczną się na niego powoływać również inne Cerkwie, gdzie również zyska sobie uznanie wśród biskupów i wiernych, to wejdzie do tzw. "powszechnej świadomości Kościoła". Z czasem może się stać tak, że wszystkie Cerkwie na całym świecie, wszyscy biskupi i wierni, powszechnie będą przekonani, że ten dokument najlepiej wyraża stosunek prawosławia do tych kwestii. W ten sposób dokument ten, stanie się ogólnoobowiązujący. Decydujący okaże się tu stosunek całego Kościoła do tego dokumentu - Jego powszechna, jednomyślna zgoda, która jest uznawana za działanie Ducha Świętego. Dla katolików dokument wydaje papież i koniec dyskusji. Papież jest nieomylny i działa przez niego Duch Święty. U nas niemylny jest Kościół jako całość i jeżeli coś ma zyskać sobie normę ogólnoobowiązującą, to musi zyskać sobie jednomyślną zgodę całego Kościoła - hierarchii i wiernych. Stąd też dopuszczalne jest powoływanie się na dokumenty, czy opinie teologiczne, wydawane przez inne autokefaliczne Cerkwie. Między nami jest niezależność administracyjna ale jedność wiary.

Zależy jak określimy nasze relacje z Bogiem. Człowiek ma tendencję to nadawania jurydycznego charakteru tym relacjom. Jeśli przyjmiemy taką perspektywę, wówczas Bóg będzie dla nas przede wszystkim Stwórcą i Sędzia. Będzie Tym, który stworzył cały wszechświat i ustanowił prawa, które nim rządzą. Będzie Tym, który stworzył też człowieka i ustanowił pewne prawo (przykazania), które nakazał mu przestrzegać. Jeśli nie będziemy przestrzegać tych przykazań, wówczas Bóg się na nas pogniewa i może nas za to ukarać, już tu za życia. A największa kara może spotkać człowieka, jeśli, nie okazawszy pokuty, umrze. Wówczas może go dosięgnąć wieczne potępienie. Analogicznie jest, jeśli człowiek przestrzega przykazań. Wówczas już tu za życia może zostać nagrodzony, a po śmierci czeka go wieczna nagroda. Jeśli zatem człowiek zgrzeszy, Bóg się na niego pogniewa, a więc człowiek powinien pójść do spowiedzi, by uśmierzyć sprawiedliwy gniew Boży. Wyznając na spowiedzi swoje grzechy i okazując skruchę, "przeprosi" w ten sposób Boga, który będąc miłosiernym wybaczy każde przewinienie, o ile zostanie za nie okazana skrucha na spowiedzi. Po spowiedzi zaś, by uczynić zadość sprawiedliwości, powinien uczynić coś, co "wyrówna" owo zło wyrządzone przez wcześniejszy grzech. Pokuta ma taki właśnie charakter - ma wyrównać wyrządzone zło.

Niemalże każdy człowiek, niezależnie od wyznania, ma tendencję, by myśleć o Bogu w taki właśnie sposób. Skłonność do postrzegania Boga w takich jurydyczny (prawniczy) sposób, jest gdzieś głęboko wryta w ludzkie serce. Nic dziwnego, że każda pogańska religia tak właśnie określała relacje pomiędzy Bogiem, a człowiekiem.

Poganie, kiedy składali swoim bogom ofiary, to czynili to po to, by pozyskać sobie ich przychylność. Miasto nawiedziła powódź, a więc bóg morza gniewa się na mieszkańców tegoż miasta. Należy zatem złożyć ofiarę bogowi morza, by uśmierzyć jego sprawiedliwy gniew. Bóg morza, usatysfakcjonowany naszą ofiarą, da się przebłagać, przyjmie nasze modlitwy i naszą ofiarę i wybaczy nam nasze przewinienia. Dzięki temu, powódź minie. Unikniemy kary. Poganie postrzegali świat bardzo materialistycznie. Ich bogowie mieli nade wszystko spełniać ich materialne prośby. Mieli słuchać ich modlitw i przyjmować ich ofiary, które były wznoszone właśnie po to, by zyskać sobie przychylność bogów.
Jeżeli ten sposób postrzegania Boga przeniesiemy na chrześcijaństwo, wówczas nasze modlitwy będą miały taki sam sens. Odmówienie np. 50 modlitw będzie miało za zadanie pozyskać przychylność Boga. Jeżeli odmówię określoną liczbę określonych modlitw, wówczas Bóg spełni moją materialistyczną prośbę.

Jeśli postrzegamy Boga inaczej, a mianowicie jako Tego, którego poszukujemy jako osoby. Jako Tego, którego pragniemy poznać. Jako Tego, z którym pragniemy się zjednoczyć. Jako Tego, który pragnie tego samego dla nas. Jako Tego, który nade wszystko i przede wszystkim jest miłością. Wówczas nasza modlitwa nabierze nieco innego sensu. Jak się wczytamy w modlitwy pisane przez Świętych Ojców, to zauważymy, że nie ma w nich próśb o sprawy doczesne. Nie ma tam żadnego materializmu. Tego typu sprawy są wyrażane w modlitwie Ojcze Nasz „chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj”. Święci modlą się przede wszystkim o to, by Bóg pozwolił im ujrzeć ich własne grzechy, by pomógł im pokajać się za nie. Wyrażają przed Bogiem własną niegodność, okazują skruchę, pokorę, proszą, by Bóg pomógł im walczyć z własnymi namiętnościami. By pomógł zwalczyć pokusy. Poniżej kilka przykładów:

Św. Makary Wielki:
„Boże wieczny i Królu wszelkiego stworzenia, któryś pozwolił mi dożyć aż do tego czasu, odpuść mi grzechy, które popełniłem w tym dniu uczynkiem, słowem i myślą, i oczyść, Boże, pokorną moją duszę od wszelkiej nieczystości ciała i ducha, i daj mi tę noc przeżyć w spokoju, abym wstając z ubogiego mego łoża podobał się najświętszemu Twemu imieniu przez wszystkie dni życia mego i pokonał powstających przeciwko mnie wrogów cielesnych i bezcielesnych. Wybaw mnie, Boże, od marnych myśli i złych pożądliwości, które nas plamią, albowiem Twoje jest królestwo i potęga, i chwała, Ojca i Syna, i Świętego Ducha, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.”

Św. Efrem Syryjczyk:
Panie i Władco życia mego! Ducha: próżniactwa, rozpaczy (zwątpienia), żądzy władzy i pustosłowia nie dopuszczaj do mnie. (pokłon)
Duchem zaś rozwagi, pokornej mądrości, cierpliwości, i miłości, obdarz mnie sługę Swego. (pokłon)
O Panie (i) Królu, spraw, abym widział moje przewinienia i nie osądzał brata mego, albowiem Błogosławiony jesteś na wieki wieków. Amen. (pokłon)

Modlitwa do Świętej Trójcy:
„Powstawszy ze snu upadamy przed Tobą, Dobry Boże, i anielską pieśń donośnie śpiewamy Tobie, Mocny: Święty, Święty, Święty jesteś, Boże; przez Bogurodzicę zmiłuj się nad nami.
Chwała Ojcu i Synowi, i Świętemu Duchowi.
Z łoża i snu podźwignąłeś mnie, Boże. Oświeć mój umysł i serce, i otwórz moje usta, abym Ciebie wysławiał, Trójco Święta: Święty, Święty, Święty jesteś, Boże; przez Bogurodzicę zmiłuj się nad nami.
I teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.
Niespodziewanie przyjdzie Sędzia i wyjawione będą uczynki każdego, lecz z bojaźnią wołamy w nocy: Święty, Święty, Święty jesteś, Boże; przez Bogurodzicę zmiłuj się nad nami.”

Celem ludzkiego życia jest zjednoczenie z Bogiem (przebóstwienie). To, co stoi na drodze do tego celu, to właśnie grzech. To on jest tym, wokół czego koncentrować się powinny nasze modlitwy i nasze prośby. Grzech to choroba, która nas niszczy i uniemożliwia zjednoczenie z Bogiem. Bóg zaś to lekarz, który w swym miłosierdziu tę chorobę może pomóc pokonać. On i tylko On może nas z niej wyleczyć. Nikt inny. Zanosimy więc nasze modlitwy do Boga zawsze w tej intencji. W modlitwach wysławiamy Boga, dziękujemy mu za wszystko, co otrzymaliśmy. Okazujemy przed Nim naszą skruchę, prosimy o dar ujrzenia własnych grzechów i skuteczną walkę z nimi. Modlitwy to nie są zwykłe prośby, które zanosimy do wszechpotężnej istoty, by nam jako wszechpotężna, je spełniła. Modlitwa ma przede wszystkim pozwolić nam nawiązać kontakt z żywym Bogiem. Ma pozwolić nam Go poznać. Bóg sam wie, co dla nas jest najlepsze. Sam wie, czego potrzebujemy. Troszczyć się należy przede wszystkim o sprawy duchowe, a wszystko inne Bóg sam nam da.

Modlitwa w różnych intencjach, umawianie się na wspólną „ofensywę modlitewną” w jakimś konkretnym terminie, itp. „akcje”, jest czymś, co jest zupełnie obce dla prawosławnej duchowości. A jest tak z powodów, które starałem się wyżej wyłożyć. Dlatego właśnie nie możemy dołączyć do Waszej akcji. Nie wynika to jednak z jakiejś złośliwości czy niechęci z naszej strony, lecz po prostu z innej tradycji duchowej prawosławia. Bardzo więc Was prosimy, byście zechcieli to uszanować. Jest to jedna z rzeczy, które różnią prawosławie i katolicyzm. Nie oznacza to też, że los naszej Ojczyzny jest dla nas w jakikolwiek sposób obojętny. Przynajmniej dla mnie, jest on bardzo ważny! Jednakże, nie mogę modlić się za Ojczyznę w takiej formie jaką zaproponowaliście. Mogę to jedynie uczynić, jak zwykle, na każdej niedzielnej Boskiej Liturgii, na której zawsze jest zanoszona wspólna, wszystkich wiernych, prośba „Za Bogiem chronioną Ojczyznę naszą i wojsko Chrystusa miłujące”. Jedynie w takiej formie, ja i inni prawosławni, możemy uczestniczyć w Waszej akcji.

Dziękuję Nektariuszu za naświetlenie tematu. Ciekawie to opracowałeś

Czyli jak dobrze zrozumiałem to np. modlitwy o zdanie egzaminu czy znalezienie pracy są niezgodne z prawosławną duchowością?

Parafrazując to winno się przede wszystkim zaufać Bogu, troszczyć o to, aby być jak najbliżej Niego, a to co potrzebne w życiu doczesnym będzie nam dane, bo On wie co dla nas najlepsze?

Módlmy się o to ,żeby Polacy czytali Biblię, żeby się zmieniali i stawali nowymi istotami w Chrystusie, aby się uświęcali, aby badali ścieżki Pana, aby narodzili się na nowo, aby chrzcili się świadomie woda i Duchem Świetym ,aby otrzymywali dary duchowe i dary Ducha Świętego aby głosili Ewangelie, aby odwrócili się od pogańskich guseł, zwodzicieli, błędnych nauczycieli, aby poznając biblię otworzyły im się oczy na sekty i demoniczne kulty udające Chrześcijan, amen