Jaki sens ma modlitwa błagalna, skoro i tak stanie się według Bożej woli? I nie mam tu na myśli błagania o rzeczy materialne. Znam osoby, które modlą się tylko modlitwami dziękczynnymi i uwielbieniem. Ale np. sam Jezus prosił Ojca.

Ma taki sens - jeśli modlimy się wspólnie, a wśród wielu modlących się, znajdzie się osoba (skuteczność będzie wtedy gdy się znajdzie ), która znając przedmiot błagań.
Zna też sposób spełnienia tego, a w swej życzliwości pomoże osobie w tym temacie.
Malo wtedy ważne jak na to kto spojrzy, czy na jako cud wysłuchania prośby czy inaczej, bo tak to działa.

Nie do końca zrozumiałem

Po co np. prosić o radość, skoro i tak Bóg nam ją da jeśli będzie chciał i nie da (wykorzysta to jakoś) jeśli nie będzie chciał? Po co prosić o łaski, skoro i tak otrzymamy to co jest nam potrzebne? Po co prosić o ulgę w cierpieniu skoro i tak Bóg jej nie da jeśli będzie to dobre dla naszej duszy? Pan Bóg nie jest kimś kogo można przekonać, w takim sensie, że nie chciał czegoś zrobić, a po prośbie chciał. Nawet Maryja w Kanie Galilejskiej nie zmieniła woli Jezusa, On i tak chciał spełnić ten cud, a słowa "Nie nadeszła jeszcze moja godzina" odnoszą się do ogółu - tak mówił mi ksiądz.

Sens modlitwy błagalnej jest różnoraki. Myslę że najważniejszy to ten by nie zapomnieć (i dać temu realny wyraz) o naszej zależności od Boga. Żeby dac wyraz temu że czegoś chcemy i przygotować się na przyjęcie daru - " Proście, a będzie wam dane". Żeby oczyścić nasze intencje a nas uwolnić od jakichś przywiązań - gdy prośba zostaje niespelniona. To tak na szybko. Osobiście dla mnie wzorem modlitwy błagalnej jest ta "Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!" .
Wydaje mi się raczej problematycznym utrzymanie takiego usposobienia by szczerze tylko dziękować i uwielbiać Boga bez próśb i skarg - ale to mówie ze swojej perspektywy swoich różnorakich trudności, może to są ludzie wolni już od wszelkich przywiązań i rozmiłowani w woli Bożej.
Ale nawet wtedy samemu chce się tylko dziękować i uwielbiać pozostaje modlitwa za innych, to przecież jeden z uczynków miłosierdzia. Ale to już raczej pytanie do tamtych jak to realizują przez dziękczynienie i uwielbienie.

Pytałeś o wymiar praktyczny, o tym tobie napisałem.
Bo podałeś szczegóły próśb.
Wymiar duchowy poruszyła -bergamotka.

No a jak jeszcze nie pojmujesz, to modlitwa nie jest dla Boga, lecz dla ciebie.
Sam rozumujesz prawidłowo że Bóg i tak co trzeba daje i bez modlitwy.
Dla siebie każdy z nas w modlitwie odświeża sobie swe potrzeby, a przy okazji nawet gdy nie zdarza się cud pomocy.
To sam człowiek po tym odświeżeniu kombinuje jak się do tego zabrać.
A jak zacznie poprzez modlitwę nad tym się zastanawiać, to i rozwiązanie szybko przyjdzie do głowy.
Bez tego typu przemyśleń jest tak, że często jakoś myśli same nie chcą zaistnieć.
Modlitwa prowokuje do myślenia, a to jest już połowa sukcesu.
Bo nie myśląc nad czymś, wydaje się coś niemożliwe do zmiany, tak jak by to nie było w naszych możliwościach.
Jeśli już ruszymy głową, to przychodzi olśnienie, ależ to jest takie proste.
Czyżbyś się z tym nigdy nie spotkał?
A dalej to już mniej ważne komu przypiszemy to rozwiązanie, bo Bóg będąc prawdą, jest przez to też autorem tego sukcesu.
Jeśli przypiszesz sobie też nic nie mylisz, bo w tobie powstały myśli, nazwiesz je od Boga ( prawdy ), dobrze je nazwiesz.
Są to niuansy opisu.

Jaki sens ma modlitwa błagalna, skoro i tak stanie się według Bożej woli? (Masseur)

A może wola Boża jest taka, by stało się to o co prosimy w modlitwie - ale dopiero po modlitwie? W której np. weźmie udział jakaś zbłąkana owieczka, która dzięki temu doświadczeniu na powrót odnajdzie Pana?

Zamiast prosić o zdrowie, można dziękować za dobre zdrowie dziś i dziękować z góry za opiekę na wypadek choroby. To samo, tyle że ten drugi sposób jakby bardziej nacechowany zaufaniem, że cokolwiek się stanie to Opatrzność Boża będzie z nami. Ba, można dziękować i za chorobę, święci nawet chcieli współcierpieć z Jezusem wynagradzając Jemu w ten sposób za grzechy swoje i innych grzeszników.
Zamiast prosić o pracę, można dziękować, że mimo jej braku nie cierpisz głodu, że z Bożą Pomocą kiedyś te pracę znajdziesz. Itd.
Naśladowanie innych w kwestii modlitwy be sensu, bo Ty masz stawać na modlitwie jako Ty...

Jezus wiedział z czym się zmaga Bartymeusz, a jednak pytał:
- " Co chcesz, abym ci uczynił? " (Łk 18,35-43)

Rabbuni, zlituj się
Rabbuni, przejrzeć chcę
Ja słyszę, że przechodzisz
Rabbuni, uzdrów mnie, a pójdę Twa droga!

Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną
Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną

Patrz zrywam z siebie płaszcz
Odkrywam rany me
Ty Panie wszystko wiesz
Jezu, ulituj się, Rabbuni, abym przejrzał!

https://www.youtube.com/watch?v=4a4j-wNCGPw

I został uzdrowiony.
Masseur, nie bój się prosić tak, jak to dyktuje Ci serce. Twoje serce...

Pan Bog ma swoje plany i swój sposób myślenia, inny niż nasz, niepojęty. Być może w Jego planie jest to, zeby uzależnić jakieś dobro od tego, czy ktoś o nie poprosi, czy ktoś za kimś się wstawi. Moim zdaniem to nie działa wyłacznie naturalnie, jak pisał Witold -że w grupie modlących się jest ktoś, kto naturalnie uslyszy i pomoże. Taki przypadek może się zdarzyć, ale jest ich wg mnie mniej niz takich, gdy modlimy się, nie mając żadnego naturalnego wplywu na sprawę,. Modlimy się za ludzi poza naszym naturalnym zasięgiem. O zdrowie misjonarza na Madagaskarze, z którym nie mamy prawie albo wcale kontaktu, ale wspieramy go, prosząc Boga o łaski dla niego. Bardzo możliwe, że Pan zaplanował własnie pośrednictwo. Zaplanował duchowe wsparcie. Zaplanował komunikację modlitewną, od której coś zależy. Zaplanował niematerialne świadczenie dobra. Zaplanował nasze uznanie: że jesteśmy zależni od Niego jako od Dawcy dobra.
Nie wiem, czy Bóg daje wszystko, co potrzebne, także bez modlitwy. Tu bym nie była taka pewna jak niektorzy przedmówcy. Jestem w stanie przyjąć, że jednak wcale nie. Że są dobra, których nie otrzymalibyśmy, gdyby nie modlitwa. Bo? Bo taką drogę, drogę prośby, drogę miłości w modlitwie za kogoś, wybrał Bóg.

W takim razie czy nie najlepiej po prostu modlić się o to, żeby działa się Boża wola? Przecież Bóg wie najlepiej co jest nam potrzebne.

Bingo

W odniesieniu do siebie samego/samej i owszem, ale są jeszcze nasi bliźni, za którymi wstawiamy się, czyli prosimy; zmarli co do których wola Boża już wypełniła się, a jednak ciągle potrzebują naszej modlitwy błagalnej za nimi itd.

Skąd ta niechęć do modlitwy prośby? Przecież to ona ustawia nas na właściwej pozycji względem Stwórcy.

Stąd, że nie widzę za bardzo sensu w jej odmawianiu. Mogę o coś nie prosić i dostać, a mogę o coś prosić i nie dostać - i tak będzie jak chce Bóg.

I prosimy o potrzebne nam łaski, żeby właśnie było jak chce Bóg, czyli żeby wypełniła się w naszym życiu wola Boża.
Tak naprawdę to modlitwą prośby modlisz się codziennie, przeanalizuj Modlitwę Ojcze nasz... Prosimy o odpuszczenie grzechów, o dary Ducha Świętego, prosimy też o to, co jest potrzebne nam do godnego życia na ziemi. Prosimy, prosimy, prosimy...... Za swoimi dziećmi, za mężem, za bliskimi, za chorymi, za duchownymi, za bezdomnymi itd. o potrzebne łaski w wędrówce do Nieba... A czasem żeby tam dotrzeć, potrzebny jest talerz ciepłej zupy, doświadczenie miłości - najpierw tej ludzkiej.
Jak ma owocować pokojem w sercu modlitwa, którą tak uparcie sterujmy, odmawiając sobie prawa do wypowiedzenia wszystkiego, co na tym sercu leży?
Ta wspinaczka do Nieba trochę trwa i łatwa nie jest, na każdym jej etapie są różne potrzeby... Można tak skupić się na szczycie że zapomnieć o ziemi, stracić z oczu drugiego człowieka potrzebującego pomocy, ale i siebie samego... Ucieczka przed dylematami dnia codziennego to może być próba uczynienia z siebie siłacza, który radzi sobie ze wszystkim, a jeśli nie radzi to nieważne, bo ważne tylko Niebo? Czy tak jest naprawdę?
Ważne to co na Górze, dlatego ważne też to co dole

Dobrze to -Krysia wypunktowała.
Ja ze swej strony dodam że.
Niebo o którym też wspomniała, nie jest tym czym ono się dla nas często wydaje.
Oraz nie tak się go osiąga, jak nam się często wydaje.

Niebo jest wielką odpowiedzialnością dla jego mieszkańców, życia prawdą więc nie spychologią ani ubezpieczaniem się.
Dotarcie do nieba to ciężka harówa, nauczenia się żyć bezbłędnie i wydajnie.
Inaczej to nic tam po nas.

A wziąłeś pod uwagę to że mogłeś czegoś nie dostać, bo nie prosiłeś? Modlitwą wyrażasz jakąś wolę, czegoś chcesz od Boga. Bóg oczywiście wie czego Ci potrzeba, ale oczekuje że wyrazisz to pragnienie. Realizacja Twojej prośby niekoniecznie musi być dokładnie w ten sposób jaki to sobie wyobrażasz (np. deszcz pieniędzy, wygrana w lotto, akurat ta dziewczyna z okładki), może być bardziej subtelna (i zwykle taka jest)