Polecam lekturę KKK.

Nadal nie wiem czy to grzech..

Spróbuj napisać własnymi słowami, co to jest grzech. Zredaguj swoją definicję.
Np. O grzechu mówimy wtedy, gdy...
albo
Grzechem jest takie działanie...
albo
Popełniamy grzech wtedy, gdy...

Jeśli nie zrozumiesz, co to jest grzech, to nie ruszysz z miejsca. Nie ma sensu, by na forach oceniano 1001 Twoich szczegółowych zachowań, skoro i tak nie wiesz, co to jest grzech.

i oczekujesz że na forum zajmą się twoim sumieniem i je ukształtują, oprócz tego wyedukują cię na katolika.
To nie to forum. Jak potrzebujesz formacji podstawowej to udaj się do parafii i zapytaj proboszcza gdzie organizowane są katechezy dla dorosłych.

Jeżeli Krystian nie zmyśla, to jest on 13-letnim dzieckiem.
Co oznacza, że powinien wyjść z netu i pójść do katechety. I do rodziców. Oraz do spowiednika.
Forum tego NIE załatwi. Krystian, zrozum: nie fora!

Masz rację. To dziecko

Pytaj ksiedza w konfesjinale.
Ja w wieku 12-13 lat tez o malo nie wpadłam w skrupuly i totalne pomieszanie w glowie ze wszystko co robie jest grzechem.
Pomogla spowiedz w ktorej kaplan powiedzial ze to co uwazam za grzech ciezki nim nie jest, a takze rozmowa z tata ktory byl osoba wierzaca a takze autorytetem dla mnie wowczas w sprawach wiary

1.(Gdy naszła mnie chyba zazdrość bo się o pewnej rzeczy dowiedziałam) Jeżeli pomyślałam- ona i tak nie bedzie miała efektów w ćwiczeniu sylwetki (lub cos w tym stylu) można porównać do złorzeczenia? Popełniłam grzech? Jak tak to czy był on ciężki?
2.Czy jeżeli miałam myśli by dotrwać bez grzechu (móc iść do Komunii św) do Niedzieli Wielkanocnej (do końca świąt, nie myślałam jakoś o poniedziałku), a później...(może nie do końca sobie pomyślałam że bede grzeszyć ale samo sie to nasuwa (nie tyczy sie to jakiegoś konkretnego grzechu)....,
Zapytam może bardziej ogólnikowo czy pomyślenie by dotrwać do jakiejś tam daty np. końca świat bez grzechu np. cieżkiego lub iść do Komunii św lub jakiś inny powód lub wiecej niż jeden powód, a później może nie do końca bede grzeszyć ale samo sie to nasuwa (nie tyczy sie to jakiegoś konkretnego grzechu) lub jakiś inny powód to czy popełniamy grzech ? Jak tak czy jest to grzech ciężki ?Czy możne to być grzech planowania grzechów (jeżeli nie tyczy sie on konkretnego grzechu tylko bardziej ogólnie )?
3. Jeżeli nie chciałam rozmawiać z kimś bliskim przy osobie obcej o sprawach religijnych (o tym jaka ktoś dostał pokutę), czy popełnia grzech ciezki? Dodam że po pewnym nie długim czasie uświadomiłam sobie że mogłam popełnić grzech wstydzenia sie wiary. A tak ogólnie wstydzenie się rozmawiania z kimś przy kimś o np.wierze, sprawach religijnych jest grzechem ciężkim?

To raczej zazdrość, a nie złorzeczenie. Czy to grzech ciężki, czy nie - to kwestia okoliczności: czy to było takie mimowolne, które zaraz wyrzuciłaś ze swej głowy, czy zaczęłaś rozpamiętywać.. Najlepiej to skonsultować z księdzem w konfesjonale.



To też zależy.. Jeśli była to myśl "dotrwać przynajmniej do świąt" - to w przypadku grzechów nałogowych (powtarzających się) - jest to jakaś sensowna strategia - w domyśle taki plan minimum, pod warunkiem, że nie zakładamy sobie że po tym terminie już "będziemy wolni" i będziemy "nareszcie" mogli grzeszyć do woli..



Nie masz obowiązku rozmawiania z kimkolwiek o zadanej Ci pokucie..

[quote][/quote]
pod warunkiem, że nie zakładamy sobie że po tym terminie już "będziemy wolni" i będziemy "nareszcie" mogli grzeszyć do woli..
np. Zakładając że ktoś tak pomyślał to może iść do Komunii św ?

Zakładając, że ktoś tak pomyślał, niech opowie o tym w konfesjonale. Tam uzyska odpowiedzi lepsze niż na dowolnym forum. Wiążące.

Proszę pomóżcie...
Na spowiedzi powiedziałam grzech, który mnie bardzo męczył (chodziło o relacje z mężem). Dodam, że dosyć długo mówiłam o tym grzechu. W trakcie nauki ksiądz powiedział coś w stylu "ale z mężem to Ci się dobrze układa prawda?". Oczywiście powiedziałam prawdę i znowu powtórzyłam ten grzech. Mam wrażenie, że ksiądz dalej mógł nie zrozumieć, a ja już trzeci raz nie powtórzyłam, chociaż w głowie myślałam, że może powinnam. Jednak było mi strasznie głupio, bo była za mną długa kolejka. Nie chciałam niczego zatajać, ale może mówiłam za szybko, za chaotycznie nie wiem... Czy taka spowiedź jest ważna? Mam straszny mętlik w głowie

I pojawiły się kolejne dwie wątpliwości...
Przypomniało mi się, że na spowiedzi miałam w głowie pewien grzech i nie wiem czy zaraz o nim zapomniałam czy stwierdziłam, że najpierw powiem coś innego, ale zapomniałam o nim...Nie chciałam chyba nic zataić, bo potem przerwałam księdzu i wymieniłam jeszcze 3 inne grzechy. Mam straszny mętlik w głowie. Zresztą jak po każdej spowiedzi. Zamiast czuć ulgę, czuję straszny lęk i się zadręczam.

Jeszcze jeden problem. Mimo tych wątpliwości godzinę temu przyjęłam Komunię Świętą. Zaraz po modlitwie musiałam wrócić do domu. Na parkingu przed blokiem spotkałam kolegę, który zaproponował papierosa. Odmówiłam mu i powiedziałam, że zapalę elektronicznego (jednym z postanowień poprawy jest rzucenie normalnych papierosów). Zorientowałam się, że mam jeszcze Komunię Świętą w ustach, którą szybko połknęłam i zapaliłam. Czuję, że znieważyłam tym Pana Jezusa (chociaż tego na pewno nie chciałam) i pewnie jutro znowu pójdę do spowiedzi....ani jednego dnia nie wytrzymam bez grzechu

Ksiądz dominikanin na kursie bierzmowania mówił nam, że jak czyjeś sumienie ma wątpliwości jak rozsądzić daną sprawę to domniemuje się brak grzechu ciężkiego. Czyli wg tego, jeśli szczerze nie wiesz czy zgrzeszyłaś czy nie zgrzeszyłaś to nawet jeśli obiektywnie zgrzeszyłaś to nie będzie to grzech ciężki.

Swoją drogą, jak można mieć Komunię w ustach po wyjściu z kościoła? Przecież nawet jak nie pogryziesz to ona się rozpuszcza w ciągu kilku minut. Wyszłaś zaraz po przyjęciu Komuni? Nie miałaś czasu na dokończenie mszy, ale na zapalenie papierosa znalazłaś czas?

Dziękuję za odpowiedź, sprawa przez święta się rozwiązała. A co do Komunii Świętej to był Wielki Piątek. Pomodliłam się po niej i wyszłam z kościoła, bo krzyż całuję w Wielką Sobotę.