A z małej mieściny nie dałoby się w Twojej sytuacji wyjeżdżać na weekendy do większej, gdzie wspólnot i różnych inicjatyw więcej? Właśnie, pasje, zainteresowania...

Dzięki Nie siedzę na lurach jak księżniczka w wysokie wieży ale staram się rozglądać wokół Siebie żeby nie przegapić żadnego wartościowego mężczyzny w swoim otoczeniu -tylko szkoda że jest ich tak niewielu ..Wiem że jeszcze czas mam -ale chciałabym się wyrobić do 30 z założeniem rodziny .

Trudno będziesz miała. Dzisiaj 90% facetów to brudne samce opętane pornografią i samogwałtem, a przecież należy jeszcze odliczyć homoseksualistów 2-5%. Zostaje Ci grupa 5%,

Być może. Ale nie po to czekałam tyle lat ze współżyciem ,zrywałam nie jedną relacje /czy związek mimo zaangażowania ,trwałam w czystość mimo tego że było to ciężkie momentami i wiele mnie kosztowało.. żeby teraz pojawił się jakiś agent który wyjdzie z założenia że mu się wszystko należy i zrobi mi wielką łaskę że on poczeka .no absurd jakiś .

W ogóle znalezienie dobrego męża/żony jest trudne. Ja - patrząc pod kątem statystyki - nie miałam żadnych szans. A jednak się udało.
Tylko rzeczywiście trzeba działać.

A w jakim wieku wyszłaś za mąż jeśli mogę spytać?

Ja na razie nie czuje tej presji czasu ale wiem że za te 2-3 lata będę się już martwiła swoją samotnością -nawet już nie chodzi o sakrament małżeństwa ale też brakuje mi takiej zwykłej bliskość i przytulenia ,objęcia, wspólnych rozmów, spędzenia razem czasu .

W moim poprzednich związkach/relacjach nawet zwykle przytulenie -było dla mężczyzny dużym problemem .Najlepiej by było w ogóle się do nich nie zbliżać

Może warto było poczekać z takimi wyznaniami do czasu, gdyby przynajmniej zanosiło się na zaręczyny(?) Poza pragnieniem zachowania czystości w ludziach jest wiele innych cech, które mogą decydować o chęci spędzenia z kimś całego życia.

Wiesz co ,nie wydaje mi się . Większość mężczyzn którzy nie są jakimiś gorliwymi katolikami -będą dążyć do tej fizyczność i to tak naprawdę jak najszybciej .W moim przypadku próby były już nawet po kilku tygodniach relacji /czy związku -więc i tak wtedy przychodzi ten moment w którym trzeba o tym porozmawiać. Ostatnio było to samo 5 spotkanie -facet mnie pocałował -no ok ,nic złego .Ale się tak roznamiętnił ..że mimo moich próśb nie potrafił się opanować . A jak w końcu powiedziałam żeby przystopował ze swoim zachowaniem .To on wielkie oczy na mnie i `nie podoba Ci się ? coś złego zrobiłem ?

Trzeba było mu powiedzieć, że Ci się podoba (jeśli to prawda), i czy planuje na następne spotkanie przynieść pierścionek zaręczynowy i wstępnie ustalić datę ślubu No bo w życiu nie ma czegoś takiego jak "free lunch" (niestety spora część pań nauczyła panów, że jest inaczej ) [Swoją drogą, po co Ci jakiś quiter? ]

Generalnie o sprawach kluczowych dla danej osoby warto rozmawiać najwcześniej jak się da - żeby nie angażować się w związek który nie rokuje z powodów zasadniczych (i żeby na przykład nie było tak, że ona tuż przed zaręczynami dowiaduje się, że on jednak nie chce mieć dzieci). Może niekoniecznie trzeba snuć piękne wizje, ale prosty komunikat "chcę zachować wstrzemięźliwość przedmałżeńską" czy "zależy mi na założeniu rodziny" powinien w zupełności wystarczyć.
Ja mojemu mężowi (wtedy jeszcze kandydatowi na) o tym, że nie chcę się bujać w związku nie wiadomo ile, tylko w miarę szybko rozstrzygnąć, czy to się skończy ślubem, czy rozstaniem powiedziałam na jakiejś czwartej, piątej randce.

3-6 miesięcy można zabiegać i badać. Powyżej to strata czasu i masochizm. Gdy dziewczyna do pół roku nie ulegnie, a całe kontakty ograniczają się do trzymania za rękę i fantazjowania o przyszłej rodzinie, to wiej chłopie jak najdalej bo to pułapka i recepta na zmarnowanie życia.

Są sposoby, by sygnalizować pewne sprawy w otoczeniu nawet bez rozmowy






Życiowy, niespełniony pesymista

Miałam 33 lata.

Fakt mogłam mu powiedzieć coś podobnego ,ale poinformowałam go o swoich wartościach więc tak czy siak mam już tego faceta z głowy . I masz rację że spora część kobiet właśnie nauczyła mężczyzn tego typu zachowań i wtedy Panowie oceniają wszystkie kobiety jednakowo właśnie porównując je ze swoimi poprzednimi doświadczeniami .

A czy mi się podobało ? Bardzo średnie to było ,co prawda facet mi się podobał ale ja potrzebuje więcej czasu żeby oswoić się z obcym dla mnie człowiekiem ,jego dotykiem ,cielesnością - my się nawet normalnie nie całowaliśmy czy nie przytulaliśmy -a on podszedł do mnie tak grubiańsko i obcesowo z grubej rury .

Wiesz, wydaje mi się, że jeśli dziewczyna bardzo podoba się chłopakowi, to chłopak tak łatwo nie rezygnuje, nie z takiego powodu. Najprawdopodobniej to był mężczyzna, który szukał przygody i tylko tego. Gdyby szukał żony, raczej oceniłby Twoje zachowanie pozytywnie, świadczące na Twoją korzyść.