Sputnik? Znowu nie rozumiem pytania :]
Jestem na rozstaju, mogę wybrać jedną z dwóch dróg. Czym byś się kierował: pragnieniami serca, czy głosem rozsądku?

Sputnik=towarzysz podróży a tak naprawdę mężczyna, mąż.

Podobno ludzie kierują się zawsze jakimś wewętrznym centrum decyzyjnym, które nazywają sercem a rozsądku używają do post-factum zracjonalizowania tego wyboru

Wiesz na tak postawione pytanie nikt tutaj ci nie odpowie, bo trzeba by bliżej znać twoją sytację i ciebie. Jedyna szansa to Bóg, który może podpowiedzieć. U mnie tak to się odbywa że zauważyłem że jak Bóg cche mi coś powiedzieć to mówi to 2x. Dziwacznymi zbiegami okoliczności słyszę albo widze albo czytam coś identycznego w bardzo krotkim odstępie czasu, co jest wielce nieprawdopoodbne statystycznie. Nie wiem jak Bóg mówi do ciebie

Nie wiem, jak Bóg do mnie mówi. Pięknie, że znasz Jego głos.

Nie wiem, jakim głosem się kierować: pragnieniami serca i marzeniami, czy głosem rozsądku i doświadczeniami?

Mam 35 lat i bardzo utarty schemat życia. Jestem zapracowana, bo robię studia i pracuję na pełen etat, ale też nie mam zobowiązań rodzinnych. Wydaje mi się, że jestem introwertyczką, bo (dla przykładu) wolę oglądać sieć rzek na mapie Ameryki Południowej i posłuchać jak Cejrowski prawi o Indianach, niż dołączyć do znajomych na wspólne drinkowanie.

Mam przed sobą dwie drogi. Tą rozsądną. Mogę na dobre zakotwiczyć się w kraju, w którym mieszkam, załatwić kredyt na mieszkanie i kontynuowac drapanie się po drabinie zawodowej. Mogę odkładać na emeryturę i pozostać w firmie, w której jestem już 10 lat.

Droga z marzeń, to wyjazd w świat. Chciałabym z Alaski powędrować do Ziemi Ognistej. Używać języków, których się nauczyłam, poszukać jakiejś przygodnej pracy. Oglądać świat. Pływać na kajaku, spać pod niebem gwieździstym, robić zdjęcia i zapiski z podróży. Oczywiście nie mam żadnego pomysłu na zarobek. Mam oszczędności.

Jeśli zrezygnuję z obecnej pracy i obecnego mieszkania, nie mam drogi powrotu. Czyli jak mi się tam w dalekim świecie nie powiedzie, nie mam dokąd wrócić. Nie mam rodziny, do której mogę wrócić. Nie mam swojego kąta.

Pytanie: czy kierujecie się w takich ważnych decyzjach życiowych, jak powyżej, sercem czy rozsądkiem? Czuję strach, bo obecny układ po części daje mi poczucie bezpieczeństwa i boję się je stracić na rzecz marzeń. Czuję strach, że 'wewnętrznie' umrę, jeśli nie opuszczę mojej bezpiecznej fortecy.

Jak rozpoznawać głos Boga w takich sytuacjach?

Jesteś jeszcze młoda. Masz czas na realizację marzeń. Czeka Cię zarówno zakup mieszkania, rozwój kariery zawodowej, ale i założenie rodziny oraz podróżowanie. Na wszystko przyjdzie pora

Nie ma co kalkulować, trzeba żyć chwilą i sygnałami, które otrzymujesz każdego dnia. Jeżeli coś Ci podpowiada, że to trzeba zrobić, to zrób to. Kobieca intuicja zwykle nie zawodzi

piszesz że nie będziesz miała dokąd powrócić - ale czemu miałabyś wracać skoro ciągnie Cię w świat - to może właśnie gdzieś tam zapuścisz korzenie. Z drugiej strony zawsze możesz wrócić do miejsc Ci znanych, kraju / miasta i zacząć od nowa, w innej pracy w innym mieszkaniu.

A może zrób sobie po prostu test? znam osoby które wzięły roczny urlop bezpłatny właśnie po to żeby przez rok powłóczyć się po świecie. Potem wróciły i pracują dalej w tym samym miejscu. Może wystarczy Ci 2 tygodnie w dżungli, żeby się przekonać że to nie dla Ciebie? Albo właśnie dla Ciebie? Pamiętam że Wojciech Cejrowski robi takie wyprawy wgłąb Amazonki dla chętnych spróbowania jak to jest w dżungli.. to trochę kosztuje, ale może warto pomyśleć o czymś takim na próbę właśnie

Może bezpłatny urlop i wyjazd w charakterze wolontariuszki na misje?

Bardzo trudno się dostać.