Jeśli inżynier, doktor (nauk wszelakich), magister, profesor czy ksiądz może nie tyle "domaga" się tytułów, co jakoś zaznacza swoje prawo do nich, to działa to także w drugą stronę - oczekuje się od takich osób odpowiedniego zachowania i/lub odpowiedniego profesjonalizmu. Kij ma zawsze dwa końce
Więc nie ma się co oburzać.

Wszędzie poza relacjami typu duszpasterz-wierny. Podobnie jak nauczyciel LO jest dla mnie zwykłym panem, jeśli nie jestem jego uczniem.

Sposób tytułowania jest społecznym konwenansem, więc bynajmniej nie czymś obiektywnym.

Ty uważasz, że kultura tego wymaga a ja nie. Dlaczego Twoje zdanie miałoby być obiektywną prawdą a moje zniechęcać do dyskusji?
Mój argument jest taki, że w przypadku innych profesji savoir vivre nie wymaga tytułowania tego typu, o ile nie ma pewnej hierarchii typu nauczyciel-uczeń lub duchowny-wierny. Nie widzę żadnego powodu aby akurat zawód księdza i to akurat w tym konkretnym Kościele, miał stanowić wyjątek.
Może się mylę, ale na razie nie mam podstaw do zmiany zdania.
No właśnie. Pomocnik do maszynisty. Zwrot ze wszech miar na miejscu. Jednak gdyby nowo poznana osoba powiedziała Ci w trakcie rozmowy "po pierwsze to nie Panie, tylko Panie Mechaniku", to słusznie uznałbyś ja za bufona Ty też chyba nie każesz mówić do siebie per Panie Inżynierze osobom z poza pracy?

@Boro
Specjalnej formuły używamy w odniesieniu do osób duchownych: proszę siostry, proszę księdza. Nieużywanie tych formuł naraża nas na opinie osób niegrzecznych, źle wychowanych, niekulturalnych

Znajdź źródło...

Bo to nie moje zdanie jedynie - powtarzanie tego kolejny raz to jak przelewanie z pustego w próżne. Dziwne gdyby nie zniechęcało.

No i własnie chyba w tym cały problem że Kościół katolicki i księża katoliccy. Ale kto Boro twierdzi że zasady dobrego wychowania dotyczą jedynie księży katolickich - to rozmowa ich dotyczyła. I poza tym mieszasz zupełnie porządki - zasady savoir - vivre nie określają relacji duchowny - wierny, bo ta jest determiniwana przez ich przynależność konfesyjną. Moje powody dla których zwracam się w określony sposób do katolickich księży są głębsze i bardziej złożone niż towarzyskie konwenanse.

Miło że temat który mnie nurtuje od dłuższego czasu się rozwinął, przeczytałem po kilka razy Wasze wypowiedzi i starałem się zrozumieć Wasz tok myślenia.
Przypomina mi eksperyment z 5 małpami (http://pobierak.jeja.pl/images/6/1/9/69 ... alpami.jpg) robimy tak ale w sumie nie wiemy dlaczego.

Savoir vivre - nie jest wyznacznikiem, jest narzuconą "normą" (kiedyś mówiło się Pani Matko).

Pisząc w internecie czujemy się wolni/anonimowi/bezkarni - zwracamy się naturalnie do innych , czyli przez Ty.
Wychodząc na ulicę zakładamy maski: Panujemy, zachowujemy bezpieczny dystans przestrzenny, nie uzewnętrzniamy swoich uczuć-
byle jak najmniej kontaktu z "obcym".

No, co prawda chodziło o ojca, ale nawet Pan Jezus użyl tego strasznego słowa ("panie") w jednej przypowieści.

Szymanek16, nie wszyscy są tak naiwni (ogólnie) czy lekceważący nauczanie Pana Jezusa że uważają że internet zapewnia im anonimowośc czy bezkarność.

Nie wszyscy są też tak naiwni czy lekceważący nauczanie Pana Jezusa że uważają że Jego nauczanie nie dotyczy zachowań w realu.
Skąd ten pesymizm u Ciebie - nie wiem czy ta "16" określa Twój wiek, ale i tak sadzę że na takie czarnowidztwo to jeszcze za wcześnie. Zstaw sobie jakieś przyjemności na emeryturę

Droga Bergamotko, nie uważam żeby to było straszne słowo
ale uważam że jako chrześcijanie powinniśmy przełamywać dystans między ludźmi,
i nie tylko przez 'tykanie' ale też chociażby przez Free Hugs - Darmowe Przytulanie

Teraz piszesz do mnie bezpośrednio, ale gdybyśmy się spotkali na ulicy zapewne zwróciłabyś się do mnie na: Pan.



U mnie szklanka zawsze do połowy pełna
a co do wieku to niedługo będę mógł zaśpiewać: 40-lat minęło ...

To najprościej i najlepiej zacząć od siebie. A nie ustalać innym pożądane praktyki i krytykować. Proszę na przyszłośc abyś zaniechał okraszania mojego nicka jakimiś przymiotnikami. Między brakiem dystansu a poufałoscią jest różnica, a my raptem wymieniliśmy dwa posty na krzyż.

Oczywiście, ale nie jest to jakoby efekt mojej postawy "byle jak najmniej kontaktu z "obcym". Jak już pisałam - formy towarzyskie dopuszczalne w Internecie są inne niż w realu.

Nieprawda! To znaczy oczywiście, że jesteśmy jak te małpy, ale nie musimy być Czasem wystarczy nam trochę wiedzy, obserwacji, doświadczenia, refleksji i zdanie możemy zmienić, a nawet wywrócić do góry nogami, dochodząc do wniosku, ze to nie stan, status, czy uczynki nas uświęcają, tylko to my możemy uświęcać to czym jesteśmy i cokolwiek robimy. Tutaj może być i Pan/Pani i Ty taki, owaki, byle by za nimi stało czyste serce i świadomość ogarniająca siebie, innych i samo działanie. A jak ktoś uważa, że to mrzonki niech przedstawi lepsze rozwiazanie

W Szwecji gdzie mieszkam w latach 60 tych zdecydowano odgórnie o przejściu na Ty w kontaktach międzyludzkich.
Tu się w zasadzie nie mówi pan czy pani, bywa starsi wiekiem czasem mówią 'wy' albo tytułują mnie 'doktor', jednak podoba mi się brak tytułomanii która myślę nadal kwitnie w Polsce, profesor zwyczajny, nadzwyczajny, docent habilitowany, rehabilitowany, promotor promotora, manager generalny, zastępca managera itd itp.

Przypomina się anegdota, stoją przy operacji docent i student medycyny, w maskach więc nie widac kto jest kto. Student zwraca się do docenta mówiąc 'chciałbym zapytac panie doktorze' na co ten oburzony 'ja nie jestem doktorem, panie kolego!' na co student niezrażony 'spokojnie, kiedyś na pewno pan nim zostanie'

No dobra ale co do panowania, to myslę że nie ma w tym nic złego z czym nalażałoby walczyc. W Polsce do dorosłych osób które nie są bliskimi znajomymi mówię pan i pani.
Natomiast dziwi mnie że ktoś z Was, i to jeszcze katolik, ma problem że do księdza mówi się 'proszę księdza' a nie 'proszę pana'.

Wciąż nie rozumiem. Jeśli moje zdanie jest inne niż większości, to jestem na straconej pozycji? To że tak jest, nie oznacza, że tak właśnie powinno być. Wiek jak się zwyczajowo zwraca do księży, ale nie uważam, żeby kultura zobowiązywała do tego osoby z poza Kościoła i poza kościołem.

Wybacz, ale nie rozumiem co chciałaś tu przekazać. Ja niby twierdzę, że zasady dobrego wychowania dotyczą tylko księży? Albo, że zasady sv określają relacje pomiędzy duchownym i wiernym? Nigdzie takich rzeczy nie napisałem, więc trudno mi odpowiedzieć.

No cóż, skoro chcesz być niekulturalnym chamem, który nie potrafi stosować się do zasad dobrego wychowania obowiązujących w polskim społeczeństwie odnośnie zwracania się do duchownych, to możesz nim zostać. Tylko nie płacz kiedy ktoś zastosuje względem Ciebie nauczanie Chrystusa i potraktuje tak, jak ty traktujesz innych.

A kto niby jeszcze? "Nie widzę żadnego powodu aby akurat zawód księdza i to akurat w tym konkretnym Kościele, miał stanowić wyjątek. "

"przypadku innych profesji savoir vivre nie wymaga tytułowania tego typu, o ile nie ma pewnej hierarchii typu nauczyciel-uczeń lub duchowny-wierny.". Ba, przecież niby negując dalej w to brniesz "nie uważam, żeby kultura zobowiązywała do tego osoby z poza Kościoła i poza kościołem" - a contrario kultura wg Ciebie ma obowiązywać do tego osoby z Kościoła i w kościele.
Twój kot to napisał? To pogratulować kota, nie ma różnicy między tym co on pisze a Ty. A może papuga robi za suflera? - one niby coś komunikują a w istocie plotą trzy po trzy.

Znowu jakieś zwierzęta. Jeszcze nie zdążyliśmy odnieść się do końca do małp a już pojawia się kot z papugami. A właśnie, jak pomyślę o tych małpach to jawi mnie się obraz małpy o czystym, wolnym sercu, małpy która ma w sobie coś z nie tego świata i bez cienia zawachania pokazuje eksperymentatorom (to ludzie małpom zgotowali ten los) przysłowiowego faka Tak na marginesie pisząc o wolnym sercu czerpię z tłumaczenia ojca Szymony (Wiesław Szymona tłumacz mistrza Eckharta), gdybym czerpał z tłumaczenia pana Prokopiuka pisałbym o wolnym umyśle. Przy czym tak naprawdę "pomyślało mnie się" o tłumaczeniu ojca Szymony vs tłumaczeniu Prokopiuka, no ale pamiętając o kontekście wątku "zrównałem" obu tłumaczy. Normalnie to zwracając uwagę na takie drobiazgi to kota do głowy można by dostać. A jednak są tacy, co uważają, że w tym żeglarstwa sens, tzn. pozostawiać zawsze część umysłu/świadomości w stanie czuwania, chłodnego i niezaangażowanego obserwatora. No ale ja chciałem o tym wolnym sercu tylko nie wiem czy kogoś to interesuje

Oj tam, oj tam. Zawsze możesz przecież napisać tak by w ostateczności przykuć uwagę moderacji
A eksperyment z malpami nie bardzo trafiony. Przydałby się taki w którym przychodzi nowa małpa i próbuje zapędzic inne małpy na drabinkę bo tam sama wchodzi.