Ratunku.
Z uwagą śledzę dyskusję w tym wątku i wiele pożytku mi to przyniosło, ale zastanawiając się nad zarzutami protestantów doszedłem do wręcz horrendalnych wniosków:
Otóż wyszło mi, że np. Gregor jest "katolikiem w pełnej łączności z papieżem", jeśli nie złożył formalnie poprawnego aktu apostazji.
Przecież ekskomunika nie wyłącza z Kościoła - kościół nikogo nie "wyrzuca".
Ekskomunikowany nie może zajmować stanowisk kościelnych, nie może korzystać z sakramentów, ale nadal pozostaje członkiem Kościoła???
Każdy ochrzczony w dzieciństwie pozostaje w Kościele póki nie złoży aktu apostazji???
Zatem współbratem w wierze jest również człowiek nie wierzący w Boga, który został ochrzczony jako dziecko przez rodziców???
Co więcej bywają ludzie, którzy nawet nie wiedzą, czy zostali ochrzczeni (znam dwie takie osoby) i jeśli byli ochrzczeni, to są członkami społeczności KRK??? Jak można należeć do Kościoła nie wierząc w Boga, albo nie wiedząc o tym, że należy się do Kościoła???
Może ktoś wytłumaczy, bo mam nadzieję, że moje wnioski wynikają z tego, że czegoś po prostu nie wiem.
Pozdrawiam

No co najwyżej można tak uważać ze strony KRK.
Jednak w takiej sytuacji jestem tylko fikcyjnym członkiem tego kościoła.
Odbyłem rozmowę swego czasu z księdzem w parafii i na koniec poinformowałem go o mojej decyzji odejścia z KRK.
Dla mnie była to wystarczająca jasna deklaracja z mojej strony.
Co zrobił ksiądz to już nie ma dla mnie żadnego znaczenia.


To zdanie jest samo w sobie sprzeczne.
Bratem w wierze może być tylko ktoś kto wierzy.

KRK zaocznie powiększa liczbę członków, wpisując sobie do ksiąg nieświadome niczego dzieci.
Bóg przyjmuje zaś do swojej rodziny ludzi świadomie się nawracających i rozumiejących przesłanie ewangelii.

Dla każdej denominacji chrześcijańskiej liczy się ilość dusz, bo to ma jakoby być potwierdzeniem słuszności jej nauki.
Jednak Biblia jasno pokazuje, że prawdziwym życiem z Bogiem mogła poszczycić się tylko garstka ludzi, nieliczni, a większość błądziła.
Tak było do momentu potopu, to też dotyczyło i dotyczy nadal Izraela i tak samo jest od czasu głoszenia Ewangelii.
Dla Boga liczy się jakość, a nie ilość co widać na przestrzeni całej Biblii.

Czyli dzieci Bóg nie przyjmuje do swojej rodziny?

Wychodzi tutaj na to ,że chyba nie. O tyle jest to dziwne, że Prawo Mojżeszowe wymagało od Izraelitów posłuszeństwa od pierwszych dni życia. Obrzezanie odbywało się ósmego dnia i było dane jako znak przymierza potwierdzający związek Boga z ludem wybranym. Miesiąc po urodzeniu trzeba było wykupić każdego pierworodnego. Kolejnym obrzędem wymaganym przez Prawo było oczyszczenie matki chłopca czterdzieści dni po porodzie. W Ewangelii według św. Łukasza opisane jest poddanie Jezusa tym rytuałom.

Jako ,że o chrzcie niemowląt było już dużo ,ja pozostawie to bez dalszego komentarza.

Gregor
Jeśli zależy tobie na czystości wiary świadomej, bo taką Bóg oczekuje od swych wyznawców.
To wiedz że nieświadomość dziecka znana jest oprócz ciebie i Bogu.
Poznanie od dziecka zasad wiary powoduje że w tle swego życia człowiek sprawdza je.
Sprawdzając zachowuje bądź nie.

Nie powiesz że to zachowanie, czy odrzucenie jest też nieświadome.
Jeśli przeciwko temu protestujesz, to jak myślisz co tobie powie Bóg na temat twojej wiary?

Z kolei idąc za tym, to czym jest protestantyzm?
Czy nie świadomym powiedzeniem, odrzucam prawdy wiary?

Nie ważne są bowiem powody odrzucenia ich.
Ważne samo odrzucenie.
Bo jeśli coś jest nie do wykonania z zasad wiary przez konkretną osobę.
To wiara Katolicka pozwala na powiedzenie tego na spowiedzi, uzyskanie rozgrzeszenia.
Nic się wtedy złego w wierze nie dzieje.

Odrzucenie głównego nurtu Kościoła z powodu wymogu przyznawania się do błędu, jest zwykłą małostkowością.
A wiesz że mali w wierze w oczach Boga, są niewiele warci.
No ale to moja tylko uwaga Bóg zna mnie i ciebie.

Dziś przymierze z Bogiem zawiera się przez oczyszczenie we krwi Jezusa, a to dzieje się w sferze duchowej gdyż grzech ma naturę duchową.
Od tych, którzy umieją rozróżnić dobro od zła Bóg oczekuje świadomej decyzji.

Pierwsze zalążki tej świadomości/moralności powstają w człowieku ok. 7 roku życia, więc Bóg działa adekwatnie do sytuacji.
Przyjmuje dzieci na podstawie swojej decyzji wybrania, a nie ich świadomości, której nie mają.
Na tej przecież zasadzie Bóg wybrał Jakuba, a nie Ezawa. Zanim się jeszcze urodzili Bóg dokonał suwerennego wyboru.
Bóg nie ma upodobania w śmierci grzesznika, więc przyjmuje dzieci sam usprawiedliwiając je w Chrystusie. A to czyni je błogosławionymi i świętymi.



Ale tych zasad wiary nie uczysz dziecka, które ma 2 lub 3 lata, bo tego nie zrozumie.
Świadomość nie pojawia się w sposób nagły, lecz powstaje powoli i obejmuje stopniowo coraz większe obszary życia, w których dokonujemy wyborów.


O jakich prawdach wiary mówisz?
Rozumiem, że o katolickich, ale mnie interesują prawdy wiary chrześcijańskiej i takie wyznaję.



Widzisz różnica między nami jest choćby taka, że ja przychodzę bezpośrednio do Boga z moimi grzechami, bo mam swobodę dostępu do Niego - bez pośredników, tak mówi Biblia.

Ty otrzymujesz rozgrzeszenie od księdza,na podstawie wypowiedzianej formuły.
Ja zostaję oczyszczony z grzechów krwią Jezusa, który nieustannie wstawia się przed Ojcem za mną i każdym kto o to prosi.

Tylko krew Jezusa gładzi grzechy.
Ksiądz nie ma dostępu do tej krwi, gdyż ona jest wylana na ołtarzu w Niebie i tylko Jezus może nas nią oczyścić.

Która spowiedź i sposób oczyszczenia z grzechów jest właściwy? - ocenę zostawiam Tobie.



Dla mnie ważne jest, aby nie odrzucać przesłania Ewangelii. Nurty kościelne mnie nie interesują, gdyż liczy się wiara w Jezusa Chrystusa - Głowę Kościoła, a nie kościół taki czy inny.

Tak właśnie widzę te sprawy.

Czyli nie ważne jest pierwsze przesłanie Biblii.
Czyli złamanie zakazu Boga.

Według ciebie można go łamać, jeśli można łamać jedność chrześcijan.
Bo chyba nie posądzasz nurtu Kościoła Katolickiego jako odstępcę od Boga.
Chrześcijanie są bowiem zawsze ci sami.

O jakim pierwszym przesłaniu Biblii mówisz?

Prawdziwi chrześcijanie nie muszą się obawiać zrywania ze sobą jedności, bo są jednego ducha - Chrystusowego.
Ci, których Duch Boży prowadzi są dziećmi Bożymi - na tym opiera się prawdziwa jedność, a nie na wyznawaniu wiary w kościelne dogmaty i doktryny.


Każdy może wyrobić sobie własne zdanie.
Moim celem nie jest wystawianie ostatecznej cenzurki KRK, KP czy kościołom protestanckim.



Uważam natomiast, że nie każdy protestant, prawosławny, katolik jest chrześcijaninem.

Dziwne że pytasz,wszystko co powstało później na zasadzie wiary, zaczyna się od pierwszego nieposłuszeństwa Bogu.
Nie było by o czym mówić, żylibyśmy w prawdzie z Bogiem.
Tego chyba nie traktujesz jako nieważne, czy ściema wychowawcza.
Jeśli mówisz że wprost kierujesz się tym co i Bóg.

Dalej to zgadzam się z tym o czym piszesz.
Tylko po co więc to rozbicie na Kościoły?
Możemy nazywać się Chrześcijanami, bądź inaczej, nie w nazwie jest bowiem cel.
I wcale nie widzę by tu o nazwę chodziło.
Z małym zastrzeżeniem, to czynnik ludzki (modne ostatnio słowo) sprawia że nadają priorytety tym nazwom.
Prosty tego powód zabezpieczenie bytu, dla nich samych.

Ogół wiernych zabezpiecza się własną pracą, więc nie ma na to wpływu innego poza datkami.
Coś mi się zdaje, że o to tobie chodzi z tą cenzurką.
I jest ona związana z wpisem z Biblii.
Żeby nie patrzeć na uczących o Bogu jak się zachowują oni sami, bo są skłonni do upadku, więc zły przykład by dawali.
Tylko na to o czym uczą.

Jakoś nie uchwyciłem sedna.
Teraz jest ok.



To wynika m.in. z pychy. Już na samym początku chrześcijanie mieli z tym problem. Pisał o tym Ap. Paweł, że jeden mówi: jestem pawłowy, drugi apollosowy, inny że kefasowy.
A my mamy być chrystusowi i patrzeć na Głowę Kościoła - Jezusa.


Chodziło mi, że nie należy oceniać/osądzać ludzi będących w takim czy innym kościele.



Tak nauczał Jezus, ale też mówił aby zwracać uwagę na to co się słyszy.
Ap. Piotr ujął to tak:
[I Piotr.4.11]: Jeśli kto mówi, niech mówi jak Słowo Boże.(...)
Jeśli uczący nie spełnia tego standardu, to nie możemy przyjmować jego nauczania.
Dlatego każdy z nas ma prawo rozsądzać to to słyszy w oparciu o Biblię.
Ostatecznie każdy osobiście jest odpowiedzialny za siebie przed Bogiem.

Zgadza sie, ale to nie jest w najmniejszym stopniu powodem, ani argumentem do rozlamow.

Nie żartuj - Gregor.
Do jedności wystarczy dobra wola.
Były synody więc można było się na powrót zjednoczyć.
Mnie na żadnym nie było.

Jeden Bóg jedne zasady wiary, ryty to nie problem bo nie są depozytem wiary, to obrządki.
Cel wspólny przezwyciężyć niesprawiedliwość.

Jeśli decydentom Kościoła odwagi do tego brak, to może oddolnie wierni się wspólnie zjednoczą.
A decydenci jak zawsze przyklasną że to ich zasługa.

Pomarzyło mi się.

Problem w tym, żeby chcieć być przyjętym ( mieć świadomość grzechu itp. itd), a chcieć to znaczy uwierzyć, że Jezus jest ratunkiem.

Biblia wcale tak nie mówi.
Dostęp do niego to niekoniecznie rozgrzeszenie. Owszem np modlitwa i odkupienie z grzechu pierworodnego.
Natomiast biblia wcale nie milczy jak twierdzisz.

Jakuba 5:16 mówi o wyznawaniu swoich przewinień “jedni drugim,” ale to nie to samo co wyznawanie grzechów samemu sobie.
W istocie spowiedź ma w sobie wielką moc (poza ta oczywista z Góry) miedzy innymi dlatego że trzeba nie tylko szczerze wyznac swoje grzechy przed Bogiem w myśli, sobą samym i przyznać się do nich przed innymi!!!

Jana 20:23, “Którymkolwiek grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którymkolwiek zatrzymacie są zatrzymane." - do Apostołow nie do Grzegorzy i Hadesów czy innych śmiertelników.
Jan nie pisze udzielajcie sobie wszyscy odpuszczenia grzechów - słowa te kieruje do kapłanów!!!





Tak zawartej w Jana 20:23



Obyś miał racje - w przeciwnym razie będziesz przeklęty.

Wyciągacie z tych wyrwanych z kontekstu wersetów Biblii tak "farmazoniczne" wnioski - że aż mi się słabo robi.
Przeczytaj Jana w całości. Zauważ do kogo kierowane są poszczególne wyrażenia.
W listach poczytaj kiedy, dlaczego i w jakim celu je pisano. Również do kogo!
Adresat jest ważny. To nie są listy do Gregora i Wuja!!!
Błędem jest też założenie że tyczą się nas wszystkich!! Jest w nich zawarta fantastyczna treść poruszające konkretne problemy we wczesnej wspólnocie.
To że wyciągasz jakiś fragment bo taki jest i znalazłeś - wcale nie znaczy że jest odpowiednim argumentem na twoje widzi mi się - skoro w istocie tyczy się czegos zupełnie innego niż byś sobie życzył. Biblia to nie zabawka!
Dlatego nie powinien jej interpretować i nauczać byle kto! Bez zrozumienia i przede wszystkim bez zgody wspólnoty i bez tradycji. To wszystko się ze soba ściśle wiąże.